Σήμερα ξύπνησα στραβά, και συνεχίζω στραβά.
Γιατι; εκτός από τα πολύ προσωπικά μου, έχω και τα λιγότερο προσωπικά, αλλά πάντα ενδιαφέροντα που συμβαίνουν γύρω μου.
Ζω σε μια χώρα που η ταυτότητά της δοκιμάζεται έντονα αυτό τον καιρό. Μιλάω για την Τουρκία. Ήρθαμε εδώ για τους λόγους μας, και δεν το μετανοιώνουμε, τουναντίον, αλλά πάντα είχα στο μυαλό μου αυτή την αίσθηση ευθύνης, και να σου πω, τώρα που είμαι έξω καταλαβαίνω καλύτερα, τι θα πει ένας λαός να έχει ιστορία. Είναι όντως γραμμένη στο DNA μας που να πάρει. Είναι άλλη αίσθηση ευθύνης και δεσίματος, που σε κρατάει πάντα δεμένο πίσω, όσο μακρυά και να πας. Αλλά όταν λέω πίσω, δεν εννοώ μόνο το γεωγραφικό σημείο (και αυτό ισχύει, αλλά λιγότερο) αλλά το ηθικοπνευματικό.
Και μετά έρχεται η πραγματικότητα και σε συνεπαίρνει! Η δεκαετία που τρέχει πρέπει να είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες της σύγχρονης εποχής! Παγκοσμιοποίηση και γαμώ! Επιτέλους μπορείς να πεις, η γενιά μας ζει μια έντονη εποχή. Μετά την νάρκωση της μεταπολίτευσης και την ψευτοεμπειρία της παιδικής μας ζωής, ήρθε μια νέα πραγματικότητα.
Και ξέρεις πώς την βιώνω εγώ; Τελικά όλοι τα ίδια σκατά είναι! Από τον κύριο Μανωλάκη τον μπακάλη που προσπαθεί να ξεπουλήσει την μπαγιάτικη ντομάτα πρώτα, μέχρι τον διευθυντή του ΔΝΤ, όλοι τα ίδια μυαλά είμαστε και όλοι τις ίδιες μαλακίες κάνουμε. Η συνειδητοποίηση αυτής της αλήθειας με έκανε αφενός να ξυπνήσω από το λήθαργο του "ξέρουν αυτοί" διότι τα @@ μου ξέρουν, αλλά και να ισοπεδώσω όλο το πολιτικό σκηνικό της Ευρώπης (και της Αμερικής, αλλά εκεί τουλάχιστον την είχα μια ιδέα, ποτέ δεν πίστεψα ότι υπάρχει μια αληθινή αξιοκρατική δημοκρατία εκεί).
Και φτάσαμε στο 2013, σχεδόν 2014. Τι βλέπω γύρω μου;
- Ο πρώην υπουργός μεταφορών, έβγαλε το τζιπ του για βόλτα χωρίς χαρτιά και με πλαστές πινακίδες. Επίσης, παραβίασε πινακίδα "STOP". Όταν συνελήφθη (!! εδώ είναι η είδηση) είπε ότι το έκανε για να μην χαλάσει η μπαταρία. Μετά, τους έγαψε όλους εκεί που πρέπει και έφυγε για τις διακοπές του.
- Εγώ, δεν έχω αυτοκίνητο, δεν έχω εισόδημα για το 2013, δεν έχω πληρώσει την ιατροφαρμακευτική μου ασφάλεια και θα κληθώ να πληρώσω εφορία με βάση αντικειμενικά (!!;;;) κριτήρια, ποσό μεγαλύτερο του συνολικού ετήσιου εισοδήματός μου.
- Ένας κύριος, υπεύθυνος εξοπλιστικών σε κάποια παλιά κυβέρνηση, δήλωσε ότι έπαιρνε τόσες μίζες που στο τέλος έχασε το λογαριασμό. Ότι μια φορά βρήκε στο γραφείο του μια τσάντα με 600.000€ και του είπαν ότι είναι γι αυτόν.
- Εγώ, ακόμα και αν δεν εργαστώ ένα έτος καθόλου, θα κληθώ να πληρώσω φόρο για να κρατήσω το μπλοκάκι μου.
- Από την ίδια υπόθεση με τα υποβρύχια, έμαθα ότι η ανάθεση έγινε χωρίς διαγωνισμό, με απευθείας ανάθεση σε γερμανική εταιρεία, η οποία μάλιστα έκανε και κίνηση κατά της σύμβασης, παρόλο που είχε πληρωθεί σχεδόν τα μισά λεφτά και δεν είχε παραδόσει σχεδόν τίποτα.
- Εγώ κάνω τσάρκα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (σσ. σόσιαλ μίντια!) και βλέπω μια φαγούρα από Γερμανούς και Έλληνες για το ποιοί τα έφαγαν περισσότερο, ποιοί πληρώνουν ποιούς και γιατί.
- Ο Τσοχαντζόπουλος είναι στη φυλακή. Ναι, πολύ καλά, μπράβο, σωστά! Τα λεφτά που έκλεψε πού είναι; Αυτά που ο κύριος αυτός έλαβε σε μια δύο θητείες παθητικά, και που εγώ δεν θα δω ποτέ σε όλη μου τη ζωή αθροιστικά, πού είναι γαμώτο; Εμένα γιατί θα μου πάρουν τα σώβρακα αν δεν πληρώσω 100 γαμωευρώ και αυτούς τους έχουν στην ειδική πτέρυγα και δεν αποφασίζουν μια ολική κατάσχεση περιουσίας σαν τιμωρία;
Είμαι πολύ θυμωμένος σήμερα, έχω κι άλλα, αλλά τώρα ηρέμησα λίγο νομίζω. Απλά θέλω να τονίσω ότι παρακολουθώντας τα πράγματα και λίγο από έξω, μπορεί κανείς να τρελαθεί.
Από τη μια η εθνική περιφάνεια, μια ιστορία που σπάει κόκκαλα, μια νοημοσύνη ανεπτυγμένη, από την άλλη, πάντα με τα χέρια μας να βγάζουμε τα μάτια μας, από τη μια ρομαντισμός, από την άλλη απάτη, από τη μια θέλω να γυρίσω, από την άλλη να μην τους ξαναδώ.Από τη μια σκέφτομαι πώς μια τόσο μικρή χώρα στην νεότερη ιστορία της έβγαλε τόσο υπέροχα μυαλά και ανθρώπους και από την άλλη αναωτιέμαι πού είναι οι σύγχρονοί μου Χαντζιδάκιδες και Καβάφηδες... και δυστυχώς στο τέλος αναρωτιέμαι μήπως τελικά και αυτοί που έχουμε στο πανθεον, μήπως ήταν τα ίδια και αυτοί; Πώς τους αντιμετώπιζαν τότε; Τι "πόθεν έσχες" είχε ο Ζαμπέτας;
Αυτό το να γυρίσω ή όχι, μου έχει σπάσει τα νεύρα. Ειλικρινά από τη μια σκέφτομαι ότι είναι κοροιδία να πληρώνω τέτοια φορολογία και να βλέπω τις φάτσες τους, από την άλλη με πιάνει και αυτό το αίσθημα ευθύνης, πώς το λένε... φοβάμαι να ακούσω μετά από χρόνια ότι "εσύ στα δύσκολα έφυγες", ακόμα και αν τώρα όλοι λένε "φύγε τώρα που μπορείς".... Από την άλλη, τι με νοιάζει τι λένε οι άλλοι εε; Έλα όμως που σε τρώνε κάτι τέτοια...
Δεν ξέρω, τίποτα δεν ξέρω.
