Το σκέφτηκα μια μέρα στη Χάλκη, κοιτώντας στο λιμάνι τα νερά.
Από τότε επιβεβαιώνεται για αυτή την περίεργη πόλη...
Τα νερά του Βοσπόρου είναι σαν τους ανθρώπους του Βοσπόρου... Έρχονται από όλες της πλευρές του ορίζοντα, συναντιούνται και μπλέκονται σε έναν ατέλειωτο χορό, από τον οποίο δεν μπορούν να ξεφύγουν κι έτσι μένουν για πάντα εκεί, σαν ένα στάσιμο κύμα...
Από τότε επιβεβαιώνεται για αυτή την περίεργη πόλη...
Τα νερά του Βοσπόρου είναι σαν τους ανθρώπους του Βοσπόρου... Έρχονται από όλες της πλευρές του ορίζοντα, συναντιούνται και μπλέκονται σε έναν ατέλειωτο χορό, από τον οποίο δεν μπορούν να ξεφύγουν κι έτσι μένουν για πάντα εκεί, σαν ένα στάσιμο κύμα...
No comments:
Post a Comment