Προς την ΠΑΕ Παναθηναϊκός

Αξιότιμοι κύριοι,

Είμαι ένας από τους 70.000 κρετίνους που πλήρωσαν προκειμένου να βρίσκονται εντός του Ολυμπιακού σταδίου την Κυριακή, στο σημαντικό παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Μάλιστα επειδή είμαι περισσότερο κρετίνος από άλλους, πλήρωσα 40 ευρώ προκειμένου να είμαι και σε καλή θύρα (7) και κοντά στον αγωνιστικό χώρο… Και μάλιστα, επειδή είμαι ακόμα μεγαλύτερος κρετίνος από άλλους, έπεισα και τη γυναίκα μου να έρθει στο γήπεδο επειδή η ατμόσφαιρα σε ένα ντέρμπυ sold out θα ήταν αξέχαστη, μια που δεν θα υπήρχαν και οπαδοί του Ολυμπιακού .. ξέρετε αυτοί οι κακοί, που κάνουν τα επεισόδια…όχι σαν τους καλούς τους δικούς μας….

Στην είσοδο η αστυνομία έψαξε πολύ καλά έναν από την παρέα μας (εμένα) με τον εξής τρόπο: Αφού κατάλαβε ότι κάτι υπήρχε στην πρώτη τσέπη που ακούμπησε: ΑΣΤ: “Πορτοφόλι είναι αυτό στην τσέπη?” ΕΓΩ: “Πορτοφόλι, κινητά κλειδιά…..” (είχα περίπου 10 τσέπες συνολικά), ΑΣΤ: “Περάστε”

Με το που μπήκαν λοιπόν στο γήπεδο οι ομάδες, ξεκίνησε το παραδοσιακό πέταγμα χαρτακίων που δημιουργεί αυτό το όμορφο κλίμα που φαίνεται και στην τηλεόραση…. Βέβαια, εμείς δεν το απολαύσαμε πολύ, γιατί το πρώτο ρολό που έπεσε από πάνω προσκεφαλώθηκε χωρίς να ξεδιπλωθεί στη γυναίκα μου, η οποία σοκαρισμένη προσπαθούσε να καταλάβει τι έγινε… τελικά την έβγαλε με ένα μεγάλο καρούμπαλο, πονοκέφαλο και ζαλάδες μέχρι το βράδυ που γυρίσαμε σπίτι… και φυσικά στο υπόλοιπο παιχνίδι σε κάθε φάση, αντί να χειροκροτούμε κρατούσαμε τα κεφάλια μας…

Απολαύσαμε πάρα πολύ τη συνθηματολογία που επικρατούσε στο γήπεδο.. Τα έξυπνα στιχάκια… τα πειραχτικά.. .με στοιχεία από την επικαιρότητα… τα τραγούδια… ξέρετε τώρα… Μάθαμε όλη τη σεξουαλική ζωή όλων των συγγενών των Ολυμπιακών, ειδικότερα αν είχαν αδερφές, του Πειραιά και φυσικά του διαιτητή... Ειλικρινά, έφτιαξε η διάθεσή μας!! Ανυπομονώ να φέρω μια μέρα τα παιδιά μου!!

Στο δεύτερο ημίχρονο, είχαμε την τύχη να βρισκόμαστε κάπως κοντά στο δεξί κόρνερ του Ολυμπιακού… έτσι απολαύσαμε ποδόσφαιρο… τα λέιζερ να χτυπάνε το Νικοπολίδη, τα βεγγαλικά να πέφτουν βροχή, καπνογόνα και κροτίδες να ομορφαίνουν την ατμόσφαιρα και φυσικά να μην βλέπουμε ποδόσφαιρο, αλλά να απολαμβάνουμε τους βοηθούς με τους πυροσβεστήρες που προσπαθούσαν να προλάβουν τα χειρότερα, παίζοντας μπάσκετ με βεγγαλικά και κουβάδες που υπήρχαν διάσπαρτοι… εξαιρετικό θέαμα! Η γυναίκα μου βέβαια είχε αγχωθεί λίγο (βασικά έτρεμε σαν το ψάρι) τι θα γινόταν αν αστοχούσαν και κάποια από τις κροτίδες (που βλέπαμε μπροστά μας να ανοίγουν κρατήρες στο ταρτάν του στίβου) αστοχούσε και έπεφτε πάνω μας…

Ένα λεπτό πριν από το γκολ του Ολυμπιακού, είχαμε την τύχη να δούμε μπροστά στα μάτια μας ποδοσφαιρικό υπερθέαμα! Μια βοηθός κατάλαβε λάθος και πήγε να πετάξει ένα καπνογόνο σε έναν κουβά… μόνο που τελικά δεν ήταν καπνογόνο αλλά κροτίδα! Έτσι η «βόμβα» έσκασε στο χέρι της. Και ενώ η κοπέλα σε σοκ προσπαθούσε να καταλάβει τι είχε γίνει κρατώντας το χέρι και ζητώντας βοήθεια…. Η παρέα μας, καθώς αυτό έγινε ακριβώς μπροστά μας, έμεινε να κοιτάει την κοπέλα δεν καταλάβαμε ούτε γκολ ούτε τίποτα άλλο… θα κάνει χρόνια να φύγει αυτή η εικόνα από το μυαλό μας… Μακάρι η κοπέλα να είναι καλά και να μην έχει πάθει μόνιμη ζημιά…

Τη συνέχεια του αγώνα δεν την πολυκαταλάβαμε, καθώς ήμασταν μεταξύ της εικόνας που μόλις είχαμε δει, μεταξύ των επιθέσεων που προκαλούσαν διακοπές με τα εκατοντάδες βαρελότα και καπνογόνα που έπεφταν στο κόρνερ. Φυσικά και δεν μείναμε περισσότερο, καθώς πλέον βρισκόταν και η γυναίκα μου σε σοκ…

Συγχαρητήρια λοιπόν στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός για την φετινή πορεία και το πρωτάθλημα! Να το χαίρεστε! Εμένα δεν θα με ξαναδείτε, ούτε τη γυναίκα μου, ούτε τα παιδιά μου και ούτε όποιον ποτέ με ρωτήσει! Διότι κατάλαβα πολύ καλά ποιους θέλετε να έχετε στα γήπεδά σας! Με το καλό λοιπόν, να φτιάξετε και το καινούριο γήπεδο να είναι όλα διαρκείας… να μην έχω ποτέ και το δίλλημα αν κάποτε η ομάδα πάει και καλά… Συγχαρητήρια και πάλι συγχαρητήρια!

Υ.Γ. Ευτυχώς στο ημίχρονο όταν πήγα για νερό, δεν έδιναν μπουκαλάκια! Φαντάζεστε να τρώγαμε κανένα μπουκαλάκι στο κεφάλι??? Ένοιωσα τόσο προστατευμένος από το μέτρο αυτό, πραγματικά…

Όχι βία στα..... Media....

Την περασμένη εβδομάδα έιδα στην τηλεόραση το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τη Σταντάρ Λιέγης. Με μεγάλη ικανοποίηση διαπίστωσα ότι εξαιτίας της απεργίας των δημοσιογράφων, την περιγραφή του αγώνα έκανε ο Άγγλος σχολιαστής.

Όταν τελείωσε το (καταραμένο 1-3) παιχνίδι.. σκέφτηκα λίγο το λόγο που σε αντίθεση με τις άλλες φορές δεν είχα την τάση να κλείσω τη φωνή της τηλεόρασης. Και συνειδητοποίησα το πόσο πολύ με εκνευρίζουν οι ελληνικές περιγραφές, οι οποίες έχουν καταντήσει να είναι βαρετές, γραφικές και -το χειρότερο- παρασκευαστικά εργαστήρια για τη βία που επικρατεί στα γήπεδα.

Όχι, δεν φταίει ο εκφωνητής που ο κάθε βλάκας πάει και τα σπάει κάθε Κυριακή, αλλά δεν βοηθάει και καθόλου. Και εξηγούμαι:

Οι περιγραφές είναι βαρετές, καθώς δεν υπάρχει πλέον καθόλου φαντασία στην ομιλία.... έχουμε έναν εκφωνητή, μια φωνή γνώριμη που περιμένουμε να μας κάνει να διασκεδάσουμε βλέποντας έναν αγώνα.... και αντ' αυτού ακούμε ο,τι άσχετο έχει συμβεί στην ιστορία, την ώρα που θα έπρεπε να περιγράφει τον αγώνα... Δεν με ενδιαφέρει αγαπητέ εκφωνητή πόσες φορές έχει παίξει ο Παναθηναϊκός με Βελγικές ομάδες... δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με τον αγώνα που πρέπει να περιγράψεις... ούτε τι κάνει η γυναίκα του τάδε ποδοσφαιριστή... ούτε από πόσες ομάδες έχει περάσει ο δείνα ποδοσφαιριστής.

Οι περιγραφές είναι γραφικές, γιατί έχουν φτάσει σε σημείο "ξύλινης" γλώσσας... σαν των πολιτικών... τις ίδιες εκφράσεις και "ατάκες" που αν κάποιος δει ένα παιχνίδι αργά αργά και προσέξει τις λεπτομέρειες θα διαπιστώσει ότι πολλές φορές δεν βγάζουν νόημα...

Τις ελάχιστες φορές που οι εκφωνητές ξέχασαν την ξύλινη γλώσσα τους και εκφράστηκαν ελεύθερα με φαντασία, οι περιγραφές τους έγιναν cd και τις πουλάνε στα περίπτερα... Δυστυχώς πρέπει να φτάσει η εθνική Ελλάδας στον τελικό για να εκφραστεί ελεύθερα ο εκφωνητής...

Το χειρότερο όμως, είναι ο τρόπος αντιμετώπισης των παιχνιδιών... που προσωπικά πιστεύω ότι έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τη βία. Όχι ως ηθικός αυτουργός αλλά ως κακός εκπαιδευτής-δάσκαλος. Οι μικροί φίλοι του ποδοσφαίρου τα πρώτα βιώματα τα λαμβάνουν από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Δεν ασχολούμαι με τον τύπο, ο οποίος αφενός είναι έτσι κι αλλιώς στρατευμένος, αφετέρου δεν μπαίνει σε κάθε σπίτι, εκτός και αν τον βάλουμε εμείς.

Η φιλοσοφία λοιπόν που υποσυνείδητα μπαίνει στο κεφάλι μας από την τηλεόραση προκαλεί μεγάλη ζημιά. Οι απλούστερες εκφράσεις, αλλάζουν τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα.

Γιατί όταν γίνεται ένα φάουλ και ο εκφωνητής δεν περιγράφει την εκτέλεσή του αλλά με απανωτά "replay" εξετάζει το αν ήταν ή όχι, μας μυεί στην φιλοσοφία ότι έτσι βλέπεται το ποδόσφαιρο. Όχι κύριοι, είναι συμφωνημένο ότι φάουλ έιναι αυτό που σφυρίζει ο διαιτητής. Το σφύριξε; Τέλος. Άστο να πάει. Δεν σφύριξε; Παίζουμε. Όταν μπαίνουμε στην φιλοσοφία ότι κάθε σφύριγμα είναι αμφισβητούμενο, φυσιολογικά μπαίνουμε στην ψυχολογία του αδικήμένου, που αργά ή γρήγορα θα διαμαρτυρηθεί.

Όταν σφυριζόταν "off side" στο παιχνίδι, κατά τη διάρκεια της επανάληψης ο Άγγλος εκφωνητής δεν σχολίαζε, ή το πολύ να έλεγε "και εδώ η επανάληψη". Τι νόημα έχει να βάζουμε γραμμές και να εξετάζουμε αν το σώμα είναι ελαφρά μπροστά ή όχι; Αλλάζει το σφύριγμα; Το μόνο που γίνεται είναι να θυμόμαστε καλά το όνομα του διαιτητή.

Πρέπει να αλλάξουμε την φιλοσοφία της περιγραφής, δεν έχει νόημα η περιγραφή "Και ο διαιτητής σφυρίζει το φάουλ - για να δούμε την επανάληψη..... ναι ήταν ή όχι δεν ήταν". Η περιγραφή είναι "Και ο διαιτητής σφυρίζει για φάουλ - θα το εκτελέσει ο ....." Ο διαιτητής είναι για να κρίνει το παιχνίδι. Ο ίδιος κρίνεται από άλλους φορείς και όχι από τους εκφωνητές ή τον κόσμο. Αυτό πρέπει να γίνει βίωμα.

Όχι, δεν έχω πατέρα διαιτητή, ούτε πιστεύω ότι το σύστημα δουλεύει σωστά (Παναθηνανϊκός είμαι...) αλλά δεν πιστεύω ότι πρέπει να λύνεται το ζήτημα στο γήπεδο... Ας κάνουμε πορεία διαμαρτυρίας έξω από την ΕΠΟ και όχι μέσα στο γήπεδο....

Αυτά. Άντε με τη νίκη σήμερα!

ΙΚΑ, ΤΣΜΕΔΕ και Ασφάλεια

Μικρή ιστορία, καθημερινής Ελληνικής τρέλας!

Είμαι μηχανολόγος μηχανικός, υπάλληλος ιδιωτικής εταιρείας. Μέχρι που προσλήφθηκα στην εταιρεία, ήμουν ελεύθερος επαγγελματίας, με ασφάλεια το ΤΣΜΕΔΕ. Από τότε που προσλήφθηκα, η εταιρεία ανέλαβε τις πληρωμές του ασφαλιστικού ταμείου.

Όταν πήρα τις πρώτες πληρωμές στα χέρια μου, πρόσεξα ότι είχα σε μηνιαία βάση και (γενναίες) κρατήσεις ΙΚΑ. Όταν ρώτησα περί τίνος πρόκειται, μου είπαν ότι το ΙΚΑ το πληρώνουμε για την πληρωμή σε περίπτωση απουσίας από την εργασία για λόγους ασθένειας. Δεν το έψαξα περισσότερο επειδή μου αρέσει πολύ που τα κάνουν άλλοι αυτά για μένα και εδώ που τα λέμε δεν νομίζω να έχουν και επιλογή για το πώς θα τα κάνουν...

Η ιστορία αρχίζει την ημέρα που αρρώστησα και έπρεπε να λείψω για πρώτη φορά! Περίπου πριν ένα χρόνο, λόγω μιας περίεργης αλλεργίας που με χτύπησε στη γλώσσα, δεν μπορούσα ούτε να μιλήσω, και η γιατρός του ΣΥΓΓΡΟΥ μου έδωσε 8 ημέρες άδεια. Στο κακό μου το χάλι λοιπόν, έκατσα σπίτι, και σε περίπου μια εβδομάδα ήμουν καλύτερα, με είδε η ίδια γιατρός και είπε ότι μπορώ να επιστρέψω στην εργασία μου.

Στο μεταξύ από το λογιστήριο μου είπαν ότι το χαρτί που έδωσε η γιατρός του νοσοκομείου δεν αρκεί για την άδεια... και ότι θα πρέπει να τους στείλω χαρτί από το ΙΚΑ.

Την πρώτη ημέρα που πήγα για δουλειά, στον δρόμο, σταμάτησα στο ΙΚΑ να πάρω το περίφημο χαρτί. Εκεί έμαθα ότι είχα πάει πολύ αργά για το χαρτί αυτό, ότι έχω τρεις μέρες περιθώριο για να κάνω αυτή τη διαδικασία, και ότι αναγκαστικά θα μου αρνηθεί το "σύστημα" την έγκριση... Το "σύστημα" είναι ο υπολογιστής!! Όντως, το ρημάδι το σύστημα μου την αρνήθηκε, αλλά όπως είχα το δικαίωμα, κατέθεσα γραπτά τη διαφωνία μου, η οποία θα περνούσε από επιτροπή για να εγκριθεί, σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα... επιπλέον, ζήτησα και επίσπευση!! γραπτά!!...

Σε περίπου 3-4 μήνες, κλήθηκα να παραστώ στην επιτροπή, η οποία (μετά από μια δύο ώρες αναμονής) με είδε.... με ρώτησε γιατί άργησα να καταθέσω τα χαρτιά μου... και μετά μου έδωσε την έγκριση για να πληρωθώ!

Τα αξιοσημείωτα της ιστορίας είναι δύο:

1. Έχω ιατροφαρμακευτική περίθαλψη από το ΤΣΜΕΔΕ (ή ΕΤΑΑ), που σημαίνει ότι δεν μπορώ να πάω σε γιατρό του ΙΚΑ να με εξετάσει... ΑΛΛΑ αν ο γιατρός που θα πάω μου γράψει άδεια, πρέπει στο καπάκι να πάω στο ΙΚΑ να με δει ο ελεγκτής και να μου δώσει το μαγικό χαρτάκι... αλλιώς απλά θα πρέπει να πάρω κανονική άδεια από τη δουλειά!

Και για να το συνδέσω με την ιστορία μου: Την ημέρα που έντρομος περίμενα τον γιατρό στο νοσοκομείο να μου πει τι έχω.... που μου έκανε την ένεση κορτιζόνης και δεν μπορούσα ούτε νερό να πιώ... μετά από όλη την ταλαιπωρία του νοσοκομείου (με περιθώριο τρεις ημέρες) έπρεπε να περάσω και από νέα ταλαιπωρία, αυτή του ΙΚΑ, για να μου πουν ότι όντως πρέπει να πάρω άδεια... μοναδικό...

2. Το "σύστημα¨ έχει γίνει μια πολύ ωραία δικαιολογία, για να τραβάνε οι υποθέσεις σε χρόνο, να τρέφονται οι "επιτροπές" και να ασχολούνται όλοι με κάτι. Αδυνατώ να πιστέψω ότι δεν μπορεί να υπάρξει τρόπος, η άρνηση της έγκρισης που έβγαλε το "σύστημα" να μην μπορεί να ξεπεραστεί επί τόπου, και να τελειώσει εκεί το ζήτημα.

Περαστικά!

Ιστολόγιο

Δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα ή χαζομάρα, αλλά με κολακεύει η σκέψη ότι αφενός θα μπορώ να γράψω ό,τι μου κατέβει χωρίς να αναγκάσω κανέναν να με ακούσει, αλλά και ότι αν κάποιος θέλει, θα μπορεί να δει τι σκέφτομαι για ορισμένα πράγματα. Και φυσικά ότι οι πληροφορίες αυτές θα είναι διαθέσιμες για πολύ καιρό... μέχρι ο γκούγκλης να αποφασίσει να αλλάξει μυαλά...

Καλωσήρθατε!

Δοκιμή

Δοκιμαστικό