Μετά από πολλές ώρες σκέψης και οίνου, κατάφερα να κατασταλάξω σε μια ιδέα που τη σέρνω εδώ και χρόνια. Όπως όλοι προσπαθώ όταν με πιάνουν τα υπαρξιακά μου να καταλάβω το νόημα όλων των πραγμάτων, και κυρίως το "τι κάνω εγώ εδώ;". Παρόλο που απάντηση στο τελευταίο δεν έχω βρει, κατέληξα στο πως ό,τι κι αν κάνω, μπορώ τουλάχιστον να περάσω καλά.
Η βασική ιδέα είναι ότι όλοι οι άνθρωποι, όλων των φυλών και όλων των εποχών, έχουν το ίδιο δικαίωμα και την ίδια προοπτική στην ευτυχία. Είναι μια μικρή πρόταση, αλλά έχει μεγάλη σημασία.
Καταργόντας τα σύνορα και τις φυλετικές διακρίσεις, ουσιαστικά καταργούμε τη θρησκεία. Όχι ότι είναι κάτι κακό, αλλά κατά τη γνώμη μου δεν έχει καμία σχέση με την ευτυχία. Αφού ένας άθεος, ένας Χριστιανός και ένας Μωαμεθανός έχουν ίσα δικαιώματα στην ευτυχία, σημαίνει ότι η ευτυχία είναι ανεξάρτητη χρώματος και θρησκείας. Εύκολο.
Το δεύτερο σημαντικό, είναι η αναφορά στο χρόνο. Αυτό καταργεί στην ουσία την τεχνολογία! Αν όλοι οι άνθρωποι σε όλες τις εποχές, από την εποχή του χαλκού (και πιο πίσω) μέχρι και σήμερα έχουν ίδιες προοπτικές όσο αφορά την ευτυχία, αυτό σημαίνει ότι η τεχνολογία και πάλι δεν παίζει κανένα ρόλο στην αναζήτηση της ευτυχίας. Δεν μιλάω υποκειμενικά, καθώς σε κάθε εποχή υπάρχει και η αντίστοιχη τεχνολογία κλπ κλπ, αυτό που λέω έιναι ότι έχω την ίδια δυνατότητα να είμαι ευτυχισμένος όντας στο αυτοκίνητό μου με το σούπερ ντούπερ κινητό μου, με τον αντίστοιχο πρώτο χόμο σάπιενς στην σπηλιά του.
Και εδώ, φίλε αναγνώστη (που θα έλεγε και ο Νιόνιος), έρχεται το ζουμί. Για να γίνω ευτυχισμένος χρειάζεται να βρω την τομή των ζωών σε όλη τη γη και σε όλο το χρόνο (των ανθρώπων). Τι κοινό έχουν όλες οι φυλές και όλα τα χρόνια; Εκεί βρίσκεται κρυμμένη η ευτυχία! Αυτό που εγώ βλέπω κοινό, είναι η επαφή με τη φύση, όποια φύση μπορεί να υπάρχει παντού, για άλλους είναι η έρημος, για άλλους τα τροπικά δάση, δεν έχει σημασία, και η επαφή με τους άλλους ανθρώπους. Και αν βάλουμε και το αγαπημένου μου συστατικό, την αγάπη, τότε η ευτυχία βρίσκεται στην αγάπη για τη φύση και στην αγάπη για τους ανθρώπους.
Οι πιο δυνατές σκηνές στη μνήμη μας είναι πάντα με τους αγαπημένους μας, και συνήθως σε κάποιο ταξίδι, στη θάλασσα, τις διακοπές, σε έναν περίπατο... Όσο πιο πολύ συνκεντρωθούμε σε αυτά τα δύο, πιστεύω εγώ, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητές μας για ευτυχία!
Δεν λέω να τα παρατήσουμε όλα και να πάρουμε τα βουνά, είναι λίγο δύσκολο πλέον, το DNA μας δεν είναι έτοιμο για επιστροφή στη φύση, αλλά να συλλάβουμε το σκοπό, και να ζούμε τη ζωή μας ανάλογα. Μια όμορφη μέρα πάντα μας φτιάχνει τη διάθεση, χωρίς να το καταλάβουμε. Ένα παιδί, μπορεί πάντα να μας ανοίξει την καρδιά αυτόματα. Δεν έχουμε παρά να ζούμε για αυτές τις στιγμές, να τις αφουγκραζόμαστε και να μην τις προσπερνάμε κρατώντας στο μυαλό μας πάντα το μέσο ως σκοπό. Καλή η δουλειά και η τεχνολογία, αλλά βρίσκονται εδώ για να μας εξυπηρετούν, να κάνουν το δρόμο μας προς την ευτυχία ευκολότερο, δεν είναι αυτά η ευτυχία.
Τελικά η ζωή είναι απλή, είναι όμως δύσκολο να το αντιληφθούμε!
Χα! Μπορώ να γράψω και σοβαρό και θετικό κείμενο!
Η βασική ιδέα είναι ότι όλοι οι άνθρωποι, όλων των φυλών και όλων των εποχών, έχουν το ίδιο δικαίωμα και την ίδια προοπτική στην ευτυχία. Είναι μια μικρή πρόταση, αλλά έχει μεγάλη σημασία.
Καταργόντας τα σύνορα και τις φυλετικές διακρίσεις, ουσιαστικά καταργούμε τη θρησκεία. Όχι ότι είναι κάτι κακό, αλλά κατά τη γνώμη μου δεν έχει καμία σχέση με την ευτυχία. Αφού ένας άθεος, ένας Χριστιανός και ένας Μωαμεθανός έχουν ίσα δικαιώματα στην ευτυχία, σημαίνει ότι η ευτυχία είναι ανεξάρτητη χρώματος και θρησκείας. Εύκολο.
Το δεύτερο σημαντικό, είναι η αναφορά στο χρόνο. Αυτό καταργεί στην ουσία την τεχνολογία! Αν όλοι οι άνθρωποι σε όλες τις εποχές, από την εποχή του χαλκού (και πιο πίσω) μέχρι και σήμερα έχουν ίδιες προοπτικές όσο αφορά την ευτυχία, αυτό σημαίνει ότι η τεχνολογία και πάλι δεν παίζει κανένα ρόλο στην αναζήτηση της ευτυχίας. Δεν μιλάω υποκειμενικά, καθώς σε κάθε εποχή υπάρχει και η αντίστοιχη τεχνολογία κλπ κλπ, αυτό που λέω έιναι ότι έχω την ίδια δυνατότητα να είμαι ευτυχισμένος όντας στο αυτοκίνητό μου με το σούπερ ντούπερ κινητό μου, με τον αντίστοιχο πρώτο χόμο σάπιενς στην σπηλιά του.
Και εδώ, φίλε αναγνώστη (που θα έλεγε και ο Νιόνιος), έρχεται το ζουμί. Για να γίνω ευτυχισμένος χρειάζεται να βρω την τομή των ζωών σε όλη τη γη και σε όλο το χρόνο (των ανθρώπων). Τι κοινό έχουν όλες οι φυλές και όλα τα χρόνια; Εκεί βρίσκεται κρυμμένη η ευτυχία! Αυτό που εγώ βλέπω κοινό, είναι η επαφή με τη φύση, όποια φύση μπορεί να υπάρχει παντού, για άλλους είναι η έρημος, για άλλους τα τροπικά δάση, δεν έχει σημασία, και η επαφή με τους άλλους ανθρώπους. Και αν βάλουμε και το αγαπημένου μου συστατικό, την αγάπη, τότε η ευτυχία βρίσκεται στην αγάπη για τη φύση και στην αγάπη για τους ανθρώπους.
Οι πιο δυνατές σκηνές στη μνήμη μας είναι πάντα με τους αγαπημένους μας, και συνήθως σε κάποιο ταξίδι, στη θάλασσα, τις διακοπές, σε έναν περίπατο... Όσο πιο πολύ συνκεντρωθούμε σε αυτά τα δύο, πιστεύω εγώ, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητές μας για ευτυχία!
Δεν λέω να τα παρατήσουμε όλα και να πάρουμε τα βουνά, είναι λίγο δύσκολο πλέον, το DNA μας δεν είναι έτοιμο για επιστροφή στη φύση, αλλά να συλλάβουμε το σκοπό, και να ζούμε τη ζωή μας ανάλογα. Μια όμορφη μέρα πάντα μας φτιάχνει τη διάθεση, χωρίς να το καταλάβουμε. Ένα παιδί, μπορεί πάντα να μας ανοίξει την καρδιά αυτόματα. Δεν έχουμε παρά να ζούμε για αυτές τις στιγμές, να τις αφουγκραζόμαστε και να μην τις προσπερνάμε κρατώντας στο μυαλό μας πάντα το μέσο ως σκοπό. Καλή η δουλειά και η τεχνολογία, αλλά βρίσκονται εδώ για να μας εξυπηρετούν, να κάνουν το δρόμο μας προς την ευτυχία ευκολότερο, δεν είναι αυτά η ευτυχία.
Τελικά η ζωή είναι απλή, είναι όμως δύσκολο να το αντιληφθούμε!
Χα! Μπορώ να γράψω και σοβαρό και θετικό κείμενο!
