Διαφημίσεις - Αφελείς παρατηρήσεις #4

Φήμες λένε, ότι το connex υπήρχε πριν από το internet...

Ε, βέβαια, εγώ θυμάμαι τον ΟΤΕ να πουλάει (και μάλιστα χρυσό) το ίδιο το internet, πριν από το internet...

Και το ότι ο ΟΤΕ θεωρεί τους πελάτες του κάτι σαν ανθρώπους των σπηλάιων... γνωστό και αυτό... Μπράβο! Πραγματικά ειλικρινής διαφήμιση!

Πολιτική: Αφελείς απορίες #4

Κλεψιές, σκάνδαλα, μνημόνια, ΔΝΤ, δικαστήρια, πτώχευση, σπρέντ, Siemens, Βατοπέδια, χρόνια ολόκληρα, κατηγορίες και αγανάκτηση, αλλά ο χάρτης μετά τις εκλογές πάλι πρασινομπλέ είναι....

Τελικά, όχι μάλλον, σίγουρα μαλάκες είμαστε...

Το φτάρνισμα....

Δεν είναι το πιο σπαστικό πράγμα, όταν το νοιώθεις ότι σου έρχεται φτάρνισμα, αλλά όσο προσπαθείς να ανοίξεις το πακετάκι με τα χαρτομάντηλα το καταλαβαίνεις ότι δεν θα προλάβεις, ενώ μόλις έβγαλες το ρημάδι το χαρτομάντηλο διαπιστώνεις ότι πρέπει να το ανοίξεις κιόλας και κάπου εκεί γίνεται το κακό και καταλήγεις με ένα χέρι .... και ένα μικρό τυλιγμένο χαρτομάντηλο που απλά δεν πρόλαβε να βοηθήσει;

Πολιτική: Αφελείς απορίες #3

Αναρωτιέμαι αν η προσπάθεια για πολιτική σταθερότητα, οικονομική ανάκαμψη, αξιοκρατία και ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης συνάδει με την προσταγή για κοματική ψήφο στις δημοτικές εκλογές και την εκβιαστική παρουσίαση της απειλής αποσταθεροποίησης.

Ήμουνα σίγουρος ότι αντιπολίτευση και κυβέρνηση θα επεδίωκαν μανιωδώς την αποκοματικοποίηση των δημοτικών εκλογών...

Τελικά.... ή εγώ είμαι μαλάκας ή για μαλάκα με περνάνε...

Διαφημίσεις - Αφελείς παρατηρήσεις #3

Δεν ανήκει ακριβώς στο κομμάτι των διαφημίσεων, όμως:

Γιατί η τιμή της βενζίνης στα βενζινάδικα περιέχει υποδιαίρεση του λεπτού (cent); Μπορούμε να ζητήσουμε 50,005 ευρώ βενζίνης; Τι νόημα έχει η χρήση υποδιαίρεσης ενός μεγέθους που δεν διαιρείται περισσότερο; Σαν να ζητάμε 1,5 τυρόπιτες, 2,5 αυτοκίνητα...

Γλώσσα - Λεξιλόγιο #1

Σε έναν καβγά πριν λίγο καιρό, προβληματίστηκα με τη λέξη εμπάθεια στα ελληνικά, και τη λέξη empathy στα Αγγλικά. Με μια μικρή αναζήτηση σε διαδικτυακά λεξικά, διαπίστωσα ότι το νόημά τους είναι πολύ διαφορετικό, για την ακρίβεια αντιδιαμετρικό, παρόλο που ήμουνα σίγουρος ότι πρόκειται για την ίδια λέξη..

εμπάθεια η [embáθia] Ο27 : το να κυριαρχείται κάποιος από έντονα συναισθήματα εχθρότητας, κακίας ή μίσους· η ιδιότητα και ο τρόπος του εμπαθούς: Mίλησε με πολλή ~. Tον επέκριναν δριμύτατα, αλλά χωρίς οργή και ~. H ~ και ο φανατισμός δεν αφήνουν περιθώρια για διάλογο.

(από το http://www.greek-language.gr)

empathy [EmpaΘi] ουσ. (συναισθηματική) ταύτιση: there's an empathy between.. υπάρχει ταύτιση μεταξύ.. # κατανόηση, συμπάθεια, συμμερισμός: show empathy for.. δείχνω κατανόηση προς..

(από το http://dictionary.in.gr)

Ενδιαφέρον και περίεργο...

Διαφημίσεις - Αφελείς παρατηρήσεις #2

Θα έλεγε κανείς, ότι μετά από τόσα χρόνια ερευνών, τόσες εκδόσεις νέων προϊόντων, τόσα εξειδικευμένα εργαστήρια και τόση καινοτομία υλικών, οι εταιρείες παραγωγής οδοντοβουρτσών θα είχαν βρει επιτέλους τον οριστικό τρόπο για να φτάνουν στα πίσω δόντια...

Πολιτική: Αφελείς απορίες #2

Δεδομένων των συνεπειών, γιατί η προμήθεια ή ο χρηματισμός έμεσα ή άμεσα πολιτικών προσώπων δεν αποτελεί προδοσία;

Πολιτική: Αφελείς απορίες #1

Ο τωρινός πρωθυπουργός, στις ελευταίες εκλογές έλεγε ότι υπάρχουν λεφτά για να σωθεί η χώρα. Μετά από τη θητεία του, κατακρίνει την αντιπολίτευση (η οποία στις προηγούμενες εκλογές έλεγε ότι θα πρέπει να ληφθούν σκληρά μέτρα) γιατί ισχυρίζεται (η αντιπολίτευση) ότι έχει τη λύση χωρίς μνημόνιο... Ή εγώ είμαι μαλάκας, ή για μαλάκα με περνάνε...

Διαφημίσεις - Αφελείς παρατηρήσεις #1

Δεν ξέρω για εσάς, εγώ πάντως μόλις χωρίσω ή τσακωθώ με την κοπέλα μου, πάντα τρέχω να φαω μια σοκολάτα γάλακτος! Βέβαια!... Lacta...

lacta video

Περί Θρησκείας...

Τα ακόλουθα εκφράζουν αποκλειστικά τις προσωπικές μου απόψεις και ανησυχίες. Είναι σκέψεις που κάνω και νομίζω είναι καλή τροφή για περισσότερες σκέψεις...

Τελευταία έχω τύχει μάρτυρας σε αρκετές συζητήσεις περί θρησκείας, με την γενικότερη έννοια, περιλαμβάνοντας τις κλασσικές θρησκείες αλλά και τον αθεϊσμό, θεωρίες για την ενέργεια, τα κβάντα και άλλα.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω διαβάσει αρκετά ώστε να έχω σχηματίσει αρκετά περιστατωμένη άποψη, οι ιδέες και η απόψεις μου βασίζονται στις συζητήσεις, την παρατήρηση του κόσμου μέσα από τα μέσα που παρέχονται, ΜΜΕ, τηλεόραση, διαδίκτυο και κυριότερο, καθημερινή ζωή και συζητήσεις.

Η αρχή

Η μαθητεία της θρησκείας ξεκινάει από το σχολείο. Από το δημοτικό ακόμα, αρχίζουμε να γνωρίζουμε την ιστορία του Χριστού και μέχρι και το Λύκειο συνεχίζουμε. Οι θρησκευτικές γιορτές έρχονται και μας επανατοποθετούν έστω και περιστασιακά στο εσωτερικό της εκκλησίας και κάπου εκεί, σταματάει η σταδιοδρομία μας…. Επόμενη στάση, κάποια βάφτιση ή ο γάμος μας, αν δεν είναι πολιτικός.

Οι άλλες

Η επαφή με τις άλλες θρησκείες ξεκινάει πάλι από το σχολείο, που τις μαθαίνουμε ονομαστικά, με ελάχιστη αναφορά στην ουσία τους, Από εκεί και ύστερα, γνώρισα τους Καθολικούς κυρίως από την τηλεόραση, τους Μουσουλμάνους αρχικά από την τηλεόραση και στη συνέχεια από κοντά, τους Εβραίους κυρίως από την τηλεόραση και μερικές επαφές…. Τελευταία ακούω θεωρίες για τη δύναμη της σκέψης, της ενέργειας και της διάδρασης στο σύμπαν, ενώ πριν μια εβδομάδα είχα μια ενδιαφέρουσα συζήτηση γύρω από το Κοράνι. Εντύπωση ακόμα μου έκανε η παρουσίαση στου Zeitgeist γύρω στο θέμα της θρησκείας.

Η όλη μου όμως αναζήτηση για το θέμα της θρησκείας ξεκίνησε όταν άρχισα να την παρατηρώ και να έχω λογικά ερωτήματα γύρω από την σημερινή της μορφή. Η αρχική μου εικόνα για το τι είναι θρησκεία (χριστιανισμός στην περίπτωσή μου) συνοψίζεται σε δύο αρχές: Ότι πιστεύουμε στην ύπαρξη μιας δύναμης που δημιούργησε το σύμπαν και πορευόμαστε στη ζωή με γνώμονα την αγάπη.. Στη συνέχεια παρατήρησα λίγο και την ανθρώπινη ιστορία και απογειώθηκα!

• Πώς γίνεται μια θρησκεία βασισμένη στην αγάπη και τον αλτρουισμό να προκαλεί τον φόβο, τις τύψεις το ρατσισμό και το μίσος?

• Πώς γίνεται μια θρησκεία βασισμένη στην αγάπη των ανθρώπων να βλέπει την φτώχεια και την ανημποριά μέσα από φιμέ τζάμια και να κάνει ομόλογα την αγάπη που της δόθηκε?

• Πώς γίνεται η βασική οδηγία για την αγάπη στο συνάνθρωπο να μετατρέπεται στους χειρότερους πολέμους και τις βιαιότερες περιόδους στην ιστορία της ανθρωπότητας?

• Πώς γίνεται η αγάπη του Θεού για τον κόσμο να μετατρέπεται σε 1, 2, 10 ή 12 οδηγίες για τη ζωή, που πολλές φορές δεν έχουν καν νόημα?

Μια σκέψη

Σκεφτόμενος όλα τα παραπάνω, κατέληξα στη δική μου θεωρία για τη θρησκεία, που διαχωρίζεται από κάθε τι θεϊκό και τελετουργικό:

Κι αν η θρησκεία είναι φιλοσοφία; Είναι η καταγραφή της ανθρώπινης γνώσης για τη ζωή;

Κοιτάζοντας την βάση των θρησκειών, φαίνεται ότι κάποια πολύ βασικά στοιχεία είναι καταγεγραμμένα στις περισσότερες από αυτές. Αν απομονώσουμε αυτά τα στοιχεία, φαίνεται μια τελείως φιλοσοφική αντίληψη για τη ζωή. Αγάπη στον πλησίον, αυτοσεβασμός και αλληλοσεβασμός, κατανόηση των δυνατοτήτων του ανθρώπου, εμπιστοσύνη στη δύναμη, και

πίστη. Πίστη στον άνθρωπο.

Στη συνέχεια βέβαια, δεδομένου ότι η γνώση αυτή προϋπήρχε και ανακυκλωνόταν στην ανθρωπότητα, οι έξυπνοι κάθε εποχής την κατέγραψαν (το αυτονόητο) αλλά δεδομένων των αναγκών και συνθηκών κάθε εποχής, τη διάνθισαν με οδηγίες, εντολές και κανόνες, έβαλαν και ένα υπέρτατο όν από πάνω, και είχαν έτοιμο το εργαλείο διαχείρισης του κόσμου! Η θρησκεία, έγινε το απόλυτο εργαλείο διακυβέρνησης! Ο κόσμος, αφομοιώνοντας κατευθείαν την ουσία των γραφών, δεχόταν οτιδήποτε το συνόδευε, οπότε μπορούσε να ακολουθήσει ευκολότερα τις κρυμμένες οδηγίες.

Παραδείγματα υπάρχουν πολλά, όπως οι κρυμμένες αρχαιοελληνικές παραδόσεις του Χριστιανισμού (είτε ειδωλολατρικές, ή πραγματικά λειτουργικές στις γεωργικές κοινωνίες της εποχής). Ένα άλλο παράδειγμα είναι η άρνηση στο χοιρινό των Μουσουλμάνων. Ποιος μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι την εποχή που γράφτηκε το Κοράνι, δεν υπήρχε κάποια νόσος των χοίρων, οπότε ο «προφήτης» το απαγόρευσε προκειμένου να σώσει τον λαό του; Σε όλες τις θρησκείες, και μάλιστα στις περισσότερο πολύπλοκες περισσότερο, φαίνεται ότι οι κανόνες που ακολουθούνται ακόμα και σήμερα είναι κανόνες που αντικατοπτρίζουν την εποχή των προφητών… Οι σύγχρονες μεταφράσεις προσπαθούν με πολύ ζήλο να ερμηνεύσουν τις

ραφές προκειμένου να βγάζουν νόημα σήμερα!

Είναι φανερό ότι τα γραπτά έχουν δημιουργηθεί από ανθρώπους για ανθρώπους, μέσα τους δεν υπάρχει τίποτα το θεϊκό παρά μια εμπειρική φιλοσοφία για τη ζωή και πολλοί πολλοί κανόνες. Έχω την εντύπωση ότι οι θρησκείες (οι παλαιότερες κυρίως) δημιουργήθηκαν για καλό σκοπό. Όπως είπα, η αρχική ιδέα είναι η καταγραφή της φιλοσοφίας για τη ζωή. Επιστρέφοντας και πάλι στην εποχή που δημιουργήθηκαν όμως, την εποχή των «προφητών» δεδομένης της φτωχής ζωής των ανθρώπων και της αγραμματοσύνης, ποιος θα μπορούσε να καταλάβει και ακόμα περισσότερο να διαβάσει φιλοσοφία; Πρακτικά ελάχιστοι. Για να γίνει λοιπόν κατανοητή η φιλοσοφία αυτή, έγινε κανόνας, μπούσουλας. Μπήκαν όμορφες και εντυπωσιακές ιστορίες, παραδείγματα και κάποιος πιο μεγάλος και πιο δυνατός από όλους κατά προτίμηση χωρίς ύλη, προκειμένου να είναι άφθαρτος.

Η αποτελεσματικότητα αυτής της μεθόδου θα πρέπει να εντυπωσίασε τους άρχοντες της εποχής, ειδικά τους θρησκευτικούς ηγέτες, αφού διαπίστωσαν ότι μπορούν μέσω της θρησκείας να ενώνουν και να καθοδηγούν τους ανθρώπους με τρόπο διεισδυτικό και αποτελεσματικό, χωρίς να έρχονται σε ρήξη (τουλάχιστον αρχικά) με τη διοικητική διακυβέρνηση των τόπων τους. Έτσι το επισημοποίησαν, το έκαναν ακόμα πιο συγκεκριμένο και καθοδηγητικό και δημιούργησαν τους Αγίους, κι άλλους προφήτες, κατέγραψαν προσευχές και ύμνους που φανάτιζαν και καθησύχαζαν ανάλογα τις περιστάσεις τον κόσμο. Τότε κατά τη γνώμη μου άρχισε η κατηφόρα. Τα θρησκευτικά κινήματα μεγάλωσαν, και οι συγκρούσεις ξεκίνησαν.

Σκέφτηκα για λίγο τις θρησκευτικές διαμάχες των 20 πρώτων αιώνων και πραγματικά ζαλίστηκα. Διωγμοί των Ρωμαίων στους Χριστιανούς, των Χριστιανών στους ειδωλολάτρες, στη συνέχεια μεσαίωνας και ιερή εξέταση, Σχίσμα και σταυροφορίες, ολοκαύτωμα, τρομοκρατία…. Τα πιο άγια Χριστιανικά χώματα, περισσότερο από 20 αιώνες δεν έχουν γνωρίσει την ειρήνη…

Τελικά δεν ξέρω αν θεωρώ τη θρησκεία σήμερα θετικό ή αρνητικό κατασκεύασμα. Από τη μια είναι φιλοσοφία, οδηγός και στάση ζωής (στις βασικές της αρχές), είναι τρόπος θετικής κατεύθυνσης των μαζών στην ζωή, από την άλλη καταντάει μέσο διχασμού και εκμετάλλευσης των ίδιων μαζών, με σκοπό τον πλουτισμό του ίδιου του θεσμού της θρησκείας. Από τη μια έχει γίνει η αιτία για την κατασκευή των πιο εντυπωσιακών αρχιτεκτονημάτων στην ιστορία και δίνει το στίγμα σε κάθε χώρα (Παρθενώνας, Αγία Σοφία, Μπλε Τζαμί κ.α. ), από την άλλη καταλήγει να έχει μετοχές στη wall street (εικάζω) και να κλειδώνει τις εκκλησίες ή να κάνει εμπορικά παζάρια για τα μυστήρια. Από τη μια έχει δημιουργήσει τις θρησκευτικές γιορτές που σπάνε τη μονοτονία στην εργασία και ενώνειτον κόσμο σε κοινές παραδόσεις και εκδηλώσεις, ενώ τονώνει την οικονομία με τις εποχικές αγορές, από την άλλη αυτή η ίδια λειτουργία απομονώνει τους ανθρώπους από τις αρχές και την φιλοσοφία της, κάνοντάς την προϊόν.

Και από ότι φαίνεται, στις πιο εκσυγχρονισμένες κοινωνίες, έχει χάσει τη δύναμή της. Όσο πιο υποανάπτυκτη είναι μια κοινωνία, τόσο πιο έντονο είναι το στοιχείο της θρησκείας. Όσο περισσότερο μορφώνεται ο κόσμος, τόσο περισσότερο αναρωτιέται και αμφισβητεί την έτοιμη τροφή. Γι αυτό οι θρησκείες που μπορούν και επιβιώνουν, είναι αυτές που απλοποιούν τοκήρυγμα, το μετατρέπουν σε σύγχρονο λόγο και μειώνουν την μεγαλοπρέπειά τους. Οι υπόλοιπες, προσπαθούν να τονωθούν χρησιμοποιώντας την οικονομική τους μεγαλοσύνη, φανατίζοντας όσους πιστούς έχουν απομείνει και οδηγώντας σε νέες ρίξεις τις κοινωνίες τους, οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια το καράβι στον βράχο.

Το αστείο είναι ότι ακόμα αναρωτιέμαι τελικά σε τι πιστεύω… Πιστεύω στην ύπαρξη κάποιου θεού; Πιστεύω ότι υπάρχει κάτι ανώτερο που δεν το γνωρίζουμε άλλα αυτό τα έφτιαξε όλα; Δεν πιστεύω σε τίποτα; Πιστεύω στην ενέργεια του σύμπαντος;

Μάλλον λίγο από όλα και τίποτα μαζί…

Το μόνο που ξέρω σίγουρα είναι το τι δεν πιστεύω. Δεν πιστεύω είναι ότι υπάρχει στη γη αντιπροσωπεία του Θεού, και ταξιδιωτικό πρακτορείο για τον παράδεισο… Είτε το λένε Παπά, ή Πατριάρχη, είτε Πάπα, ή Μουεζίνη, είτε Αρχιεπίσκοπο ή Καπουτσίνο ή Χότζα…

Προς την ΠΑΕ Παναθηναϊκός

Αξιότιμοι κύριοι,

Είμαι ένας από τους 70.000 κρετίνους που πλήρωσαν προκειμένου να βρίσκονται εντός του Ολυμπιακού σταδίου την Κυριακή, στο σημαντικό παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Μάλιστα επειδή είμαι περισσότερο κρετίνος από άλλους, πλήρωσα 40 ευρώ προκειμένου να είμαι και σε καλή θύρα (7) και κοντά στον αγωνιστικό χώρο… Και μάλιστα, επειδή είμαι ακόμα μεγαλύτερος κρετίνος από άλλους, έπεισα και τη γυναίκα μου να έρθει στο γήπεδο επειδή η ατμόσφαιρα σε ένα ντέρμπυ sold out θα ήταν αξέχαστη, μια που δεν θα υπήρχαν και οπαδοί του Ολυμπιακού .. ξέρετε αυτοί οι κακοί, που κάνουν τα επεισόδια…όχι σαν τους καλούς τους δικούς μας….

Στην είσοδο η αστυνομία έψαξε πολύ καλά έναν από την παρέα μας (εμένα) με τον εξής τρόπο: Αφού κατάλαβε ότι κάτι υπήρχε στην πρώτη τσέπη που ακούμπησε: ΑΣΤ: “Πορτοφόλι είναι αυτό στην τσέπη?” ΕΓΩ: “Πορτοφόλι, κινητά κλειδιά…..” (είχα περίπου 10 τσέπες συνολικά), ΑΣΤ: “Περάστε”

Με το που μπήκαν λοιπόν στο γήπεδο οι ομάδες, ξεκίνησε το παραδοσιακό πέταγμα χαρτακίων που δημιουργεί αυτό το όμορφο κλίμα που φαίνεται και στην τηλεόραση…. Βέβαια, εμείς δεν το απολαύσαμε πολύ, γιατί το πρώτο ρολό που έπεσε από πάνω προσκεφαλώθηκε χωρίς να ξεδιπλωθεί στη γυναίκα μου, η οποία σοκαρισμένη προσπαθούσε να καταλάβει τι έγινε… τελικά την έβγαλε με ένα μεγάλο καρούμπαλο, πονοκέφαλο και ζαλάδες μέχρι το βράδυ που γυρίσαμε σπίτι… και φυσικά στο υπόλοιπο παιχνίδι σε κάθε φάση, αντί να χειροκροτούμε κρατούσαμε τα κεφάλια μας…

Απολαύσαμε πάρα πολύ τη συνθηματολογία που επικρατούσε στο γήπεδο.. Τα έξυπνα στιχάκια… τα πειραχτικά.. .με στοιχεία από την επικαιρότητα… τα τραγούδια… ξέρετε τώρα… Μάθαμε όλη τη σεξουαλική ζωή όλων των συγγενών των Ολυμπιακών, ειδικότερα αν είχαν αδερφές, του Πειραιά και φυσικά του διαιτητή... Ειλικρινά, έφτιαξε η διάθεσή μας!! Ανυπομονώ να φέρω μια μέρα τα παιδιά μου!!

Στο δεύτερο ημίχρονο, είχαμε την τύχη να βρισκόμαστε κάπως κοντά στο δεξί κόρνερ του Ολυμπιακού… έτσι απολαύσαμε ποδόσφαιρο… τα λέιζερ να χτυπάνε το Νικοπολίδη, τα βεγγαλικά να πέφτουν βροχή, καπνογόνα και κροτίδες να ομορφαίνουν την ατμόσφαιρα και φυσικά να μην βλέπουμε ποδόσφαιρο, αλλά να απολαμβάνουμε τους βοηθούς με τους πυροσβεστήρες που προσπαθούσαν να προλάβουν τα χειρότερα, παίζοντας μπάσκετ με βεγγαλικά και κουβάδες που υπήρχαν διάσπαρτοι… εξαιρετικό θέαμα! Η γυναίκα μου βέβαια είχε αγχωθεί λίγο (βασικά έτρεμε σαν το ψάρι) τι θα γινόταν αν αστοχούσαν και κάποια από τις κροτίδες (που βλέπαμε μπροστά μας να ανοίγουν κρατήρες στο ταρτάν του στίβου) αστοχούσε και έπεφτε πάνω μας…

Ένα λεπτό πριν από το γκολ του Ολυμπιακού, είχαμε την τύχη να δούμε μπροστά στα μάτια μας ποδοσφαιρικό υπερθέαμα! Μια βοηθός κατάλαβε λάθος και πήγε να πετάξει ένα καπνογόνο σε έναν κουβά… μόνο που τελικά δεν ήταν καπνογόνο αλλά κροτίδα! Έτσι η «βόμβα» έσκασε στο χέρι της. Και ενώ η κοπέλα σε σοκ προσπαθούσε να καταλάβει τι είχε γίνει κρατώντας το χέρι και ζητώντας βοήθεια…. Η παρέα μας, καθώς αυτό έγινε ακριβώς μπροστά μας, έμεινε να κοιτάει την κοπέλα δεν καταλάβαμε ούτε γκολ ούτε τίποτα άλλο… θα κάνει χρόνια να φύγει αυτή η εικόνα από το μυαλό μας… Μακάρι η κοπέλα να είναι καλά και να μην έχει πάθει μόνιμη ζημιά…

Τη συνέχεια του αγώνα δεν την πολυκαταλάβαμε, καθώς ήμασταν μεταξύ της εικόνας που μόλις είχαμε δει, μεταξύ των επιθέσεων που προκαλούσαν διακοπές με τα εκατοντάδες βαρελότα και καπνογόνα που έπεφταν στο κόρνερ. Φυσικά και δεν μείναμε περισσότερο, καθώς πλέον βρισκόταν και η γυναίκα μου σε σοκ…

Συγχαρητήρια λοιπόν στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός για την φετινή πορεία και το πρωτάθλημα! Να το χαίρεστε! Εμένα δεν θα με ξαναδείτε, ούτε τη γυναίκα μου, ούτε τα παιδιά μου και ούτε όποιον ποτέ με ρωτήσει! Διότι κατάλαβα πολύ καλά ποιους θέλετε να έχετε στα γήπεδά σας! Με το καλό λοιπόν, να φτιάξετε και το καινούριο γήπεδο να είναι όλα διαρκείας… να μην έχω ποτέ και το δίλλημα αν κάποτε η ομάδα πάει και καλά… Συγχαρητήρια και πάλι συγχαρητήρια!

Υ.Γ. Ευτυχώς στο ημίχρονο όταν πήγα για νερό, δεν έδιναν μπουκαλάκια! Φαντάζεστε να τρώγαμε κανένα μπουκαλάκι στο κεφάλι??? Ένοιωσα τόσο προστατευμένος από το μέτρο αυτό, πραγματικά…

Όχι βία στα..... Media....

Την περασμένη εβδομάδα έιδα στην τηλεόραση το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τη Σταντάρ Λιέγης. Με μεγάλη ικανοποίηση διαπίστωσα ότι εξαιτίας της απεργίας των δημοσιογράφων, την περιγραφή του αγώνα έκανε ο Άγγλος σχολιαστής.

Όταν τελείωσε το (καταραμένο 1-3) παιχνίδι.. σκέφτηκα λίγο το λόγο που σε αντίθεση με τις άλλες φορές δεν είχα την τάση να κλείσω τη φωνή της τηλεόρασης. Και συνειδητοποίησα το πόσο πολύ με εκνευρίζουν οι ελληνικές περιγραφές, οι οποίες έχουν καταντήσει να είναι βαρετές, γραφικές και -το χειρότερο- παρασκευαστικά εργαστήρια για τη βία που επικρατεί στα γήπεδα.

Όχι, δεν φταίει ο εκφωνητής που ο κάθε βλάκας πάει και τα σπάει κάθε Κυριακή, αλλά δεν βοηθάει και καθόλου. Και εξηγούμαι:

Οι περιγραφές είναι βαρετές, καθώς δεν υπάρχει πλέον καθόλου φαντασία στην ομιλία.... έχουμε έναν εκφωνητή, μια φωνή γνώριμη που περιμένουμε να μας κάνει να διασκεδάσουμε βλέποντας έναν αγώνα.... και αντ' αυτού ακούμε ο,τι άσχετο έχει συμβεί στην ιστορία, την ώρα που θα έπρεπε να περιγράφει τον αγώνα... Δεν με ενδιαφέρει αγαπητέ εκφωνητή πόσες φορές έχει παίξει ο Παναθηναϊκός με Βελγικές ομάδες... δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με τον αγώνα που πρέπει να περιγράψεις... ούτε τι κάνει η γυναίκα του τάδε ποδοσφαιριστή... ούτε από πόσες ομάδες έχει περάσει ο δείνα ποδοσφαιριστής.

Οι περιγραφές είναι γραφικές, γιατί έχουν φτάσει σε σημείο "ξύλινης" γλώσσας... σαν των πολιτικών... τις ίδιες εκφράσεις και "ατάκες" που αν κάποιος δει ένα παιχνίδι αργά αργά και προσέξει τις λεπτομέρειες θα διαπιστώσει ότι πολλές φορές δεν βγάζουν νόημα...

Τις ελάχιστες φορές που οι εκφωνητές ξέχασαν την ξύλινη γλώσσα τους και εκφράστηκαν ελεύθερα με φαντασία, οι περιγραφές τους έγιναν cd και τις πουλάνε στα περίπτερα... Δυστυχώς πρέπει να φτάσει η εθνική Ελλάδας στον τελικό για να εκφραστεί ελεύθερα ο εκφωνητής...

Το χειρότερο όμως, είναι ο τρόπος αντιμετώπισης των παιχνιδιών... που προσωπικά πιστεύω ότι έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τη βία. Όχι ως ηθικός αυτουργός αλλά ως κακός εκπαιδευτής-δάσκαλος. Οι μικροί φίλοι του ποδοσφαίρου τα πρώτα βιώματα τα λαμβάνουν από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Δεν ασχολούμαι με τον τύπο, ο οποίος αφενός είναι έτσι κι αλλιώς στρατευμένος, αφετέρου δεν μπαίνει σε κάθε σπίτι, εκτός και αν τον βάλουμε εμείς.

Η φιλοσοφία λοιπόν που υποσυνείδητα μπαίνει στο κεφάλι μας από την τηλεόραση προκαλεί μεγάλη ζημιά. Οι απλούστερες εκφράσεις, αλλάζουν τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα.

Γιατί όταν γίνεται ένα φάουλ και ο εκφωνητής δεν περιγράφει την εκτέλεσή του αλλά με απανωτά "replay" εξετάζει το αν ήταν ή όχι, μας μυεί στην φιλοσοφία ότι έτσι βλέπεται το ποδόσφαιρο. Όχι κύριοι, είναι συμφωνημένο ότι φάουλ έιναι αυτό που σφυρίζει ο διαιτητής. Το σφύριξε; Τέλος. Άστο να πάει. Δεν σφύριξε; Παίζουμε. Όταν μπαίνουμε στην φιλοσοφία ότι κάθε σφύριγμα είναι αμφισβητούμενο, φυσιολογικά μπαίνουμε στην ψυχολογία του αδικήμένου, που αργά ή γρήγορα θα διαμαρτυρηθεί.

Όταν σφυριζόταν "off side" στο παιχνίδι, κατά τη διάρκεια της επανάληψης ο Άγγλος εκφωνητής δεν σχολίαζε, ή το πολύ να έλεγε "και εδώ η επανάληψη". Τι νόημα έχει να βάζουμε γραμμές και να εξετάζουμε αν το σώμα είναι ελαφρά μπροστά ή όχι; Αλλάζει το σφύριγμα; Το μόνο που γίνεται είναι να θυμόμαστε καλά το όνομα του διαιτητή.

Πρέπει να αλλάξουμε την φιλοσοφία της περιγραφής, δεν έχει νόημα η περιγραφή "Και ο διαιτητής σφυρίζει το φάουλ - για να δούμε την επανάληψη..... ναι ήταν ή όχι δεν ήταν". Η περιγραφή είναι "Και ο διαιτητής σφυρίζει για φάουλ - θα το εκτελέσει ο ....." Ο διαιτητής είναι για να κρίνει το παιχνίδι. Ο ίδιος κρίνεται από άλλους φορείς και όχι από τους εκφωνητές ή τον κόσμο. Αυτό πρέπει να γίνει βίωμα.

Όχι, δεν έχω πατέρα διαιτητή, ούτε πιστεύω ότι το σύστημα δουλεύει σωστά (Παναθηνανϊκός είμαι...) αλλά δεν πιστεύω ότι πρέπει να λύνεται το ζήτημα στο γήπεδο... Ας κάνουμε πορεία διαμαρτυρίας έξω από την ΕΠΟ και όχι μέσα στο γήπεδο....

Αυτά. Άντε με τη νίκη σήμερα!

ΙΚΑ, ΤΣΜΕΔΕ και Ασφάλεια

Μικρή ιστορία, καθημερινής Ελληνικής τρέλας!

Είμαι μηχανολόγος μηχανικός, υπάλληλος ιδιωτικής εταιρείας. Μέχρι που προσλήφθηκα στην εταιρεία, ήμουν ελεύθερος επαγγελματίας, με ασφάλεια το ΤΣΜΕΔΕ. Από τότε που προσλήφθηκα, η εταιρεία ανέλαβε τις πληρωμές του ασφαλιστικού ταμείου.

Όταν πήρα τις πρώτες πληρωμές στα χέρια μου, πρόσεξα ότι είχα σε μηνιαία βάση και (γενναίες) κρατήσεις ΙΚΑ. Όταν ρώτησα περί τίνος πρόκειται, μου είπαν ότι το ΙΚΑ το πληρώνουμε για την πληρωμή σε περίπτωση απουσίας από την εργασία για λόγους ασθένειας. Δεν το έψαξα περισσότερο επειδή μου αρέσει πολύ που τα κάνουν άλλοι αυτά για μένα και εδώ που τα λέμε δεν νομίζω να έχουν και επιλογή για το πώς θα τα κάνουν...

Η ιστορία αρχίζει την ημέρα που αρρώστησα και έπρεπε να λείψω για πρώτη φορά! Περίπου πριν ένα χρόνο, λόγω μιας περίεργης αλλεργίας που με χτύπησε στη γλώσσα, δεν μπορούσα ούτε να μιλήσω, και η γιατρός του ΣΥΓΓΡΟΥ μου έδωσε 8 ημέρες άδεια. Στο κακό μου το χάλι λοιπόν, έκατσα σπίτι, και σε περίπου μια εβδομάδα ήμουν καλύτερα, με είδε η ίδια γιατρός και είπε ότι μπορώ να επιστρέψω στην εργασία μου.

Στο μεταξύ από το λογιστήριο μου είπαν ότι το χαρτί που έδωσε η γιατρός του νοσοκομείου δεν αρκεί για την άδεια... και ότι θα πρέπει να τους στείλω χαρτί από το ΙΚΑ.

Την πρώτη ημέρα που πήγα για δουλειά, στον δρόμο, σταμάτησα στο ΙΚΑ να πάρω το περίφημο χαρτί. Εκεί έμαθα ότι είχα πάει πολύ αργά για το χαρτί αυτό, ότι έχω τρεις μέρες περιθώριο για να κάνω αυτή τη διαδικασία, και ότι αναγκαστικά θα μου αρνηθεί το "σύστημα" την έγκριση... Το "σύστημα" είναι ο υπολογιστής!! Όντως, το ρημάδι το σύστημα μου την αρνήθηκε, αλλά όπως είχα το δικαίωμα, κατέθεσα γραπτά τη διαφωνία μου, η οποία θα περνούσε από επιτροπή για να εγκριθεί, σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα... επιπλέον, ζήτησα και επίσπευση!! γραπτά!!...

Σε περίπου 3-4 μήνες, κλήθηκα να παραστώ στην επιτροπή, η οποία (μετά από μια δύο ώρες αναμονής) με είδε.... με ρώτησε γιατί άργησα να καταθέσω τα χαρτιά μου... και μετά μου έδωσε την έγκριση για να πληρωθώ!

Τα αξιοσημείωτα της ιστορίας είναι δύο:

1. Έχω ιατροφαρμακευτική περίθαλψη από το ΤΣΜΕΔΕ (ή ΕΤΑΑ), που σημαίνει ότι δεν μπορώ να πάω σε γιατρό του ΙΚΑ να με εξετάσει... ΑΛΛΑ αν ο γιατρός που θα πάω μου γράψει άδεια, πρέπει στο καπάκι να πάω στο ΙΚΑ να με δει ο ελεγκτής και να μου δώσει το μαγικό χαρτάκι... αλλιώς απλά θα πρέπει να πάρω κανονική άδεια από τη δουλειά!

Και για να το συνδέσω με την ιστορία μου: Την ημέρα που έντρομος περίμενα τον γιατρό στο νοσοκομείο να μου πει τι έχω.... που μου έκανε την ένεση κορτιζόνης και δεν μπορούσα ούτε νερό να πιώ... μετά από όλη την ταλαιπωρία του νοσοκομείου (με περιθώριο τρεις ημέρες) έπρεπε να περάσω και από νέα ταλαιπωρία, αυτή του ΙΚΑ, για να μου πουν ότι όντως πρέπει να πάρω άδεια... μοναδικό...

2. Το "σύστημα¨ έχει γίνει μια πολύ ωραία δικαιολογία, για να τραβάνε οι υποθέσεις σε χρόνο, να τρέφονται οι "επιτροπές" και να ασχολούνται όλοι με κάτι. Αδυνατώ να πιστέψω ότι δεν μπορεί να υπάρξει τρόπος, η άρνηση της έγκρισης που έβγαλε το "σύστημα" να μην μπορεί να ξεπεραστεί επί τόπου, και να τελειώσει εκεί το ζήτημα.

Περαστικά!

Ιστολόγιο

Δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα ή χαζομάρα, αλλά με κολακεύει η σκέψη ότι αφενός θα μπορώ να γράψω ό,τι μου κατέβει χωρίς να αναγκάσω κανέναν να με ακούσει, αλλά και ότι αν κάποιος θέλει, θα μπορεί να δει τι σκέφτομαι για ορισμένα πράγματα. Και φυσικά ότι οι πληροφορίες αυτές θα είναι διαθέσιμες για πολύ καιρό... μέχρι ο γκούγκλης να αποφασίσει να αλλάξει μυαλά...

Καλωσήρθατε!

Δοκιμή

Δοκιμαστικό