Φτάνει πια με τις παρελάσεις!

Είμαστε στο έτος 2014. Προσωπικά έχω παρελάσει στο σχολείο, με κανονικά ρούχα και ως τσολιάς. Έχω ζήσει παρελάσεις με σχολικές κόντρες, με ρατσιστικές κόντρες, με μούτζες, με επίδειξη μόδας και με πολύ πολύ στραγάλι.

Θεωρούσα αυτονόητο ότι ο κόσμος έχει βαρεθεί τις παρελάσεις. Θεωρούσα απολύτως λογικό να θέλουμε να σταματήσουμε αυτό το κοστοβόρο έθιμο, μέχρι που ένα καμπανάκι χτύπησε, όταν άκουσα τη μάνα μου να το υποστηρίζει (συγκρατημένα). Και τότε το σκέφτηκα και λίγο διαφορετικά, χωρίς ωστόσο να αλλάξει η άποψή μου ότι πρέπει να καταργηθεί.

Και εξηγούμαι:

Από όσο καταλαβαίνω, το νόημα των παρελάσεων είναι διπλό. Τριπλό αν βάλεις και τις στρατιωτικές. Από τη μια, τιμή στους αγωνιστές, από την άλλη, υπενθύμιση των αγώνων και των θυσιών για ελευθερία και τρίτο και καλύτερο, παρουσίαση του έμψυχου (και άψυχου) δυναμικού υπεράσπισης της πατρίδας. Εκτός από το πρώτο στοιχείο, που έχει να κάνει και με εν ζωή αγωνιστές της αντίστασης, ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω το νόημα αυτού του είδους τιμής. Ποιός ο λόγος να χάνονται μαθητικές ώρες και να γίνεται στοιχείο αντιπαράθεσης ο σημαιοφόρος και τα ρούχα των κοριτσιών, για μια παρέλαση που κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά, και αν μη τι άλλο, κανεις δεν τιμά τον λόγο για τον οποίο συμμετέχει - και καλά κάνει αφού δεν τον εκφράζει. Και ποιός ο λόγος της στρατιωτικής παρέλασης (με το βαρύ κόστος) σε μια εποχή οικονομικής κρίσης, που προσπαθούμε να μειώσουμε τα σύνορα και την ανάγκη πολέμου, που οι σχέσεις με τους γείτονες έχουν βελτιωθεί και που οι θερμοί καιροί είναι λίγο ή πολύ παρελθόν.

Και ένα ακόμα παράπονο:

Γιατί δύο φορές το χρόνο; Και γιατί στην έναρξη των αγώνων και όχι στο τέλος; Όλοι ξέρουμε πότε ξεκίνησε η επανάσταση, αμφιβάλλω πόσοι ξέρουμε την ημερομηνία ύδρισης του νέου Ελληνικού κράτους. Και όλοι ξέρουμε την ημερομηνία του "ΟΧΙ", αμφιβάλλω πόσοι γνωρίζουμε την ημερομηνία της απελευθέρωσης από τους Γερμανούς. Και αναρωτιέμαι (πραγματικά αναρωτιέμαι - δεν το γνωρίζω) σε πόσες άλλες Ευρωπαϊκές χώρες (και στη Ρωσία;) γιορτάζουν την ημερομηνία έναρξης ενός αγώνα που χάθηκε... απλά επειδή ξεκίνησε ηρωικά...

Και κλείνοντας:

Δεν υποστηρίζω ότι δεν πρέπει να θυμόμαστε ή να τιμούμε, αλλά είμαστε στον εικοστό πρώτο αιώνα, και θα έπρεπε και η μεθοδολογία μας να αλλάξει αντίστοιχα πιστεύω. Μπορούμε να ξοδέψουμε πολύ λιγότερες μαθητικές ώρες και να αφιερώσουμε ποιοτικό χρόνο στη γνώση του παρελθόντος με εποικοδομητικό τρόπο, που στα παιδιά να μείνει η ουσία, και όχι οι φανφάρες. Και μπορούμε να ξοδέψουμε λιγότερα χρήματα σχετικά με τις παρελάσεις, αφιερώνοντάς τα στον εκσυγχρονισμό των καταλυμάτων των φαντάρων, που συχνά μοιράζονται τις ίδιες τουαλέτες με τους αγωνιστές του 40. Πόσο πολύ τιμάει τους αγώνες η βρομιά των στρατοπέδων, και πόσο την καλύπτει μια λαμπερή παρέλαση;

Το θέμα το έπιασα πολύ επιφανειακά, αλλά πιστεύω η ουσία φάνηκε.

Βαγγέλης Γερμανός - Τα μπαράκια

Συνδυασμένος με εφηβικά όνειρα, παλιές αγάπες, μια αξέχαστη βραδυά στη Ρεματιά, και πλέον και με την κόρη μου, είναι ένας δίσκος που βρίσκεται στην καρδιά μου και μπορώ να ακούω με κλειστά τα μάτια.


01. Σε θέλω
02. Το γράμμα
03. Τροχιά
04. Ανοιξιάτικη βροχούλα
05. Μικρό
06. Ο απόκληρος
07. Η σημαδούρα
08. Είσαι ένας διάβολος
09. Μάσκες
10. Ο κήπουρος
11. Η μπανιέρα
12. Μουρμουρίσματα
13. Στέλλα
14. Ο γιός του ανέμου
15. Τραγούδι για τους φίλους
16. Παντονινά δικός σου
17. Χόρεψε μαζί μου

Religulous

imdb

Η απόλυτη αντι-θρησκευτική ταινία. Δεν νομίζω ότι προσβάλλει κανέναν, αλλά δεν διστάζει να παρουσιάσει πολύ απλά και κυνικά ίσως τον παραλογισμό (κατά την άποψή του Μπιλ Μάχερ) της ίδεας της θρησκείας. Άλλη μια ταινία να τη δείτε με φίλους και μετά να ανοίξει κουβέντα με κρασάκι (ή όχι αν στην παρέα υπάρχουν Μουσουλμάνοι) περί θρησκείας, θεών κ.λπ.

Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους

25η Μαρτίου σήμερα, παρακολουθώντας τους εορτασμούς και τις ομιλίες και ζώντας πλέον στην Κωνσταντινούπολη, δεν μπορώ να μην θυμηθώ ένα από τα βιβλία που επηρέασε πάρα πολύ τη σκέψη μου για όλα τα πολιτικά πράγματα. Θεωρώ ότι θα πρέπει να το διαβάσουν όλοι οι Έλληνες με ανοιχτό μυαλό και την ίδια αγάπη για τη χώρα μας, αλλά με κριτική και συνδυαστική σκέψη.

Έχει αποτελέσει τη σπίθα για υπέροχες συζητήσεις, καθώς και την αιτία για πολύ αυστηρή κριτική σε πολιτικούς και πολίτες της γενιάς μου, καθώς και σκληρής αυτοκριτικής. Ευχαριστώ μαμά.

Μερικές περισσότερες πληροφορίες, εδώ .

Μια τυχαία αναφορά στο κείμενο του βιβλίου, για να καταλάβετε πως περιγράφει τα πράγματα:

"Το 1827 η Ελληνική Επανάσταση βρίσκεται στον έκτο χρόνο της, και πνέει τα λοίσθια. Εστίες αντιστάσεως κατά των Τούρκων υπάρχουν τώρα μόνο στο Ναύπλιο, τη Μάνη και τα νησιά του Σαρωνικού, πουθενά αλλού. Ο Ιμπραήμ έχει εισβάλει ήδη για δεύτερη φορά στην Πελοπόννησο, και η εντολή που έχει είναι να μεταφέρει στην Αφρική όσους Έλληνες καταφέρουν και γλιτώσουν απ’ τη σφαγή που βρίσκεται εν εξελίξει. Μέσα σ’ αυτό το χαμό, η κυβέρνηση υποχρεώνεται να μεταφέρει την έδρα της απ’ το Ναύπλιο στον Πόρο, όχι γιατί κινδυνεύει άμεσα απ’ τους Τούρκους αλλά διότι κινδυνεύει αμεσότατα απ’ τους Έλληνες: Στο Ναύπλιο ο εμφύλιος πόλεμος έχει εντοπιστεί στα δυο φρούρια της πόλης. Ο Γρίβας, φρούραρχος του Παλαμηδίου, βομβαρδίζει ανηλεώς με τα κανόνια του την Ακροναυπλία υπό τον Φωτομάρα – και τανάπαλιν. Και ο Ιμπραήμ έχει αρχίσει ήδη τη σφαγή. Και ετοιμάζεται να μας κάνει Αφρικανούς. Πολύ το αξίζαμε, από τότε."

Ταξιδάκι

Δεν ξέρω αν είναι μόνο η δική μου ιδέα, όμως ταξιδάκι (δεν έχει σημασία για πού) στις 07.00 το πρωί, με βαπόρι, δίπλα στο παράθυρο, άνοιξη, ήλιος δροσερός, καφεδάκι, γουργουρητό της μηχανής και μουσική στα ακουστικά (Monika συγκεκριμένα) ενώ οι περισσότεροι κοιμούνται, είναι από τις απλές ανεκτίμητες στιγμές στη ζωή που απλα χαμογελάς και η ψυχή ξεκουράζεται.

Οι λίστες και οι καλύτεροι!

       The best...         ...οι καλύτεροι....

  The most...      ...οι πιο....         Top 100....

          The top...        ...στις 38 πιο....

    Top 36,5..                     Top 10...

                                      

Έχει γεμίσει ο τόπος με λίστες, "top", και πληροφορίες για τα καλύτερα, τα πιο όμορφα, γενικά ό,τι καλύτερο υπάρχει αναφέρεται σε μια λίστα.  Και είναι πλέον τόσο δύσκολο να αποκτήσουμε πρόσβαση σε μια αληθινή λίστα επειδή χανομαστε στις μπούρδες. 

Και να εξηγηθώ, ότι δεν αναφέρομαι στη λίστα με τα αγαπημένα σου τραγούδια, που είναι ό,τι πιο όμορφο μπορείς να κάνεις, να ασχοληθείς με τη μουσική, να επιλέξεις τι σε εκφράζει κλπ κλπ. Όχι. Μιλάω για όλες εκείνες τις άσχετες λίστες που σκοπό έχουν να σε εντυπωσιάσουν και να κάνεις... τι άλλο; "ΚΛΙΚ".

Κατηγορία "πατριδολατρεία": 23η η Ελλάδα στις πιο μακρυτσούτσουνες χώρες! 14η η Λευκάδα στα πιο ωραία νησιά του 2223!, Στους 10 καλύτερους τερματοφύλακες του κόσμου ο ασπροτσουλούφης!

Εντάξει, σε όλους αρέσει η χώρα του να αναγνωρίζεται και να ανταγωνίζεται μεγαλύτερες χώρες. Λογικό. Αλλά εδώ έχουμε χάσει τον έλεγχο. Επειδή το tripadvisor κάνει τις δημοσκοπήσεις του (για να μας τραβάει το ενδιαφέρον και μόνο) σημαίνει ότι ένα μέρος απέκτησε διαφορετική αξία; Εκτός από προβολή, που σημαίνει ίσως διαφήμιση, δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω. Και επειδή ένα περιοδικό του κάτω Ουινσκόνσιν ψήφισε τον Νικοπολίδη καλύτερο τερματοφύλακα όλων των εποχών, δεν σημαίνει ότι πρέπει να χαιρόμαστε (εκός ίσως από τον ίδιο), για να μας κάνει να κλικάρουμε το έκανε το πιο πιθανό... Μην ψαρώνουμε σε εθνολατρευτικές λίστες και κατηγοριοποιήσεις που δεν έχουν καμία εγκυρότητα και καμία στατιστική/επιστημονική τεκμηρίωση. Οι λίστες αυτές είναι για να διαβάζουμε στην τουαλέτα καθώς αποχαιρετούμε το χτεσινό κοψιδάκι!

Κατηγορία "ταινίες - μουσική". Γιατί ρε παιδιά πρέπει να υπάρχει καλύτερο τραγούδι όλων των εποχών; Δεν κατάλαβα; Υπάρχει καλύτερος πίνακας όλων των εποχών; Υπάρχει καλύτερο άγαλμα όλων των εποχών; Οι εποχές αλλάζουν και η τέχνη είναι υποκειμενική. Σταματίστε τις λίστες με τους "καλύτερους". Υπάρχουν άλλα κριτίρια. Πιο ακριβή, ναι, πιο πολλά εισιτήρια, ναι, πιο αγαπημένη σε προσωπικό επίπεδο (κι εγώ ξεκίνησα να αναφέρω τις αγαπημένες μου ταινίες),  αλλά καλύτερη, όχι! Κόφτε το.

Κατηγορία "youtube": Τα καλύτερα bloopers, τα καλύτερα fail, τα καλύτερα τάδε, τα καλύτερα δείνα. Με τόση υπερ-παραγωγή "καλύτερων", η αίνια του "καλού" και του "καλύτερου" αρχίζει να κάνει την αξία της. Βρείτε έναν άλλο τίτλο να χαρακτηρίσετε τις λίστες σας. Ποιός κατηγοριοποιεί και με ποιόν τρόπο;

 Κατηγορία "γενικά": Πετάμε μια ατάκα "τα καλύτερα" και βάζουμε από πίσω ότι μας κατέβει. Για σκεφτείτε το. Καλύτερο από τί; Με βάση ποιά κριτήρια; Ποιός τα κατέταξε; Ποιός τα σύγκρινε; Πάμε στοίχημα ότι οι περισσότερες από τις λίστες δεν έχουν κανένα απολύτως κριτήριο. Απλά κάποιος σκέφτηκε ποιές λέξεις θα έλξουν περισσότερο κόσμο. Απλά. Όποιος έχει τα κότσια, θα μπορεί να γράφει " Οι 10 καλύτερες παραλίες της Αττικής, με βάση τις διαθέσιμες παροχές ανά λουόμενο, την καθαρότητα των νερών, σύμφωνα με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο" (πετάς και το link της μελέτης - κύριος). Έτσι οι λίστες αποκτούν ουσία και κύρος.

Ουφ, τα είπα και ησύχασα!

Φώτα ομίχλης. Κλείσ' το πίσω βρε άθλιε.. άχρηστε φιγουρατζή...

Παλιά ήταν επιπλέον στον εξοπλισμό του αυτοκινήτου. Τώρα τείνει να γίνει βασικός εξοπλισμός, μιας και είναι και θέμα ασφάλειας. Προφανώς μιλάω για τα φώτα ομίχλης. 

Η αλήθεια είναι ότι έχω ευαίσθητα μάτια. Πάντα με ενοχλούσαν τα δυνατά φώτα, αρχικά τα έβαζα με αυτούς που ύψωναν τα φώτα πορείας στο Θεό, με αποτέλεσμα να τυφλώνουν τον κόσμο. Μετά το συνήθισα κάπως, άρχισαν να με εκνευρίζουν τα σποτάκια ομίχλης μπροστά. Τελευταία, και επειδή τα αυτοκίνητά μας την τελευταία 5ετία έχουν γίνει ψηλότερα (και η μόδα ο καθένας να αλλάζει τις λάμπες με τριπλάσιας ισχύος πέρασε), δεν με ενοχλούν τόσο (παρόλο που αν ήμουνα πάλι στο μινάκι ή σε κανένα χαμηλό θα γκρίνιαζα και γι αυτό).  Στην τελική για μερικούς μπορεί και να το καταλάβω ότι χρειάζεται επιπλέον φως, παρόλο που δεν μου το βγάζεις από το μυαλό ότι κατά τη συντρηπτική πλειοψηφία πρόκειται για αφέλεια ότι τα προβολάκια πουλάνε μούρη. 

Αυτό όμως που δεν μπορώ να ανεχτώ με τίποτα, είναι η βλακεία να έχεις τα πίσω φώτα (ή φως) ομίχλης αναμένα και να πηγαίνεις σαν να μην τρέχει τίποτα. Ειδικά μέσα σε κατοικημένες περιοχές, τυφλώνει, μπερδεύει και πάνω από όλα, είναι άχρηστο ενώ ο χρήστης του δεν αντιλαμβάνεται ότι το έχει ανοίξει. Στρίβει μια το διακόπτη να ανοίξουν όλα και μόλις δει φως, ικανοποιείται. Κι όμως, φίλε ιδιοκτήτη αυτοκινήτου, φίλε οδηγέ, υπάρχουν και φώτα που δεν βλέπεις, που δεν σε βοηθάνε, εκτός και αν όντως έχει χαμηλή ορατότητα, και που τα ανάβεις και με τυφλώνεις. 

Γαμώτο δηλαδή, αυτοκίνητο αγόρασες, δεν μπήκες στον κόπο να δεις τι είναι οι ενδείξεις μπροστά σου;

Το καταραμένο "ı" vs "i"

Όσοι βρεθείτε στην Τουρκία και καθίσετε σε δανεικό υπολογιστή, μην ξεχάσετε πριν αρχίσετε να γράφετε να αλλάξετε το πληκτρολόγιο από το Τουρκικό, στο Αγγλικό! Και αυτό διότι, ενώ για όλα σχεδόν τα ειδικά σύμβολα που χρησιμοποιούν οι φίλοι Τούρκοι η θέση είναι στην άκρη δεξιά, αυτό το καταραμένο το "i", βρίσκεται και αυτό δεξιά, ενώ στη θέση του κανονικού βρίσκεται το "ı".  Η διαφορά είναι ασσύληπτη. Αναζήτηση στο ίντερνετ, δίνει λάθος αποτελέσματα, ονοματολογία αρχείων μπορεί να προκαλέσει ασυμβατότητα, ενώ το χειρότερο, αν σε κάποιο password υπάρχει "i", δεν θα μπορείτε να συνδεθείτε και θα αναρωτιέστε το γιατί. Άσε που στο τέλος μπορεί να κλειδώσει και ο λογαριασμός!

Γι αυτό, Alt+Shift, TR--> EN

Ένα κείμενο για τις ανεμογεννήτριες

Αντιγράφω ένα κείμενο που έγραψα στο e-clic σχετικά με τη χρήση των Ανεμογεννητριών και την επέμβαση στο τοπίο, και τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει στην Ελλάδα και το εξωτερικό σχετικά.
Αντιγράφω:

Είναι πολύ της μόδας να μιλάμε για Ανεμογεννήτριες και Φωτοβολταϊκά τα τελευταία χρόνια. Όπως σε όλα οι απόψεις κατά κανόνα λαμβάνουν όλες τις άκρες και στο τέλος ξεχνάμε την κοινή λογική. Αρχικά, να ξεκαθαρίσω ότι θα αναφερθώ μόνο στο πρώτο κομμάτι, στις ανεμογεννήτριες. Για τα φωτοβολταϊκά έχω πιο πολύπλοκη άποψη.

Οι πιο ακραίες απόψεις που έχω ακούσει είναι ότι Α. οι ανεμογεννήτριες θα σώσουν τον κόσμο και πρέπει να βοηθήσουμε τους επιχειρηματίες να τις φτιάξουν (με ανάλογο κόστος), και Β. ότι τις χρυσοπληρώνουμε, ότι κερδίζουν μόνο οι επιχειρηματίες και ότι χαλάνε το τοπίο, τις παραγωγές, οι μέλισσες δεν κάνουν μέλι, οι αγελάδες δεν κατεβάζουν γάλα, μέχρι και ότι (έχω δεχτει προσωπικά την ερώτηση από φίλο χωρικό) εκπέμπουν ραδιενέργεια!

Και έρχομαι στην κοινή λογική. Η αιολική ενέργεια έρχεται σαν εναλλακτική της κλασσικής θερμικής (λιγνίτης, πετρέλαιο, φυσικό αέριο) και είναι ανανεώσιμη (κατ΄ όνομα) καθώς ουσιαστικά το αιολικό δυναμικό της γης δεν επηρεάζεται από την ύπαρξη των γεννητριών (αντίθετα τα αποθέματα πετρελαίου και συμβατικών καυσίμων παγκοσμίως μειώνονται). Επομένως, η πρώτη εικόνα, πριν φτάσουμε στο τοπίο είναι ότι πολύ θα θέλαμε αντί για να καίμε ύλη που κάποτε θα τελειώσει και να παράγουμε καρκινογόνα προϊόντα καύσης (CO, CO2 κ.λπ.), να έχουμε τα φουρφούρια, και χωρίς καύσιμο να παράγουν ενέργεια. Απλή λογική.

Ας μπούμε και στο θέμα μας, το τοπίο. Και πάλι, θα ήθελα να θυμίσω στους αναγνώστες πριν κοιτάξουμε την ανεμογεννήτρια ως κάτι που "φυτρώνει", να δούμε τι αντικαθιστά. Όσοι έχουν περάσει από την Μεγαλόπολη και την Πτολεμαϊδα θα καταλάβουν, ενώ όσοι μένουν ακόμα και σε μεγάλη απόσταση από εκεί βιώνουν τι θα πει θερμικό εργοστάσιο, και μιλάμε για οπτική όχληση, περιβαλλοντική καταστροφή και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία. Αν σε αυτό αντιτάξουμε μια σειρά από ανεμογεννήτριες, κανείς δεν θα ενοχληθεί. Απόδειξη είναι ότι όπου έχουν μπει ως τώρα, παρόλες τις αρχικές αντιδράσεις, οι επιπτώσεις δεν συζητούνται καν. Και δεν θα μπω σε συζήτηση για το πόσες δουλειές θα χαθούν, αυτό είναι άλλο θέμα, και θα γίνω κακός. Ας μείνουμε στο φυσικό τοπίο. Και πάλι με κοινή λογική, προτιμάμε τις ανεμογεννήτριες από τους συμβατικούς σταθμούς.

Αφού με κοινή λογική τα πράματα είναι τόσο ξεκάθαρα, γιατί όλος αυτός ο ντόρος και οι συζητήσεις όμως; Απλά, επειδή σε αντίθεση με τα εργοστάσια, οι ανεμογεννήτριες παράγουν λιγότερο, οπότε μοιραία είναι πιο διάσπαρτες ανά την επικράτεια. Χωρίς να αναφερθώ στο πόσο σωστό είναι αυτό για το δίκτυο, και μπω σε τεχνικές λεπτομέρειες, θα πω απλά πόσο άδικο είναι ο κάτοικος της Καλαμάτας να απολαμβάνει το ρεύμα που παράγει ο κάτοικος της Μεγαλόπολης χωρίς εκείνος να έχει επιπτώσεις, ενώ όταν θα έρθει κοντά του η ανεμογεννήτρια να διαμαρτύρεται για την "οπτική όχληση" (το παράδειγμα είναι τυχαίο, δεν γνωρίζω για την Καλαμάτα). Εν τέλει, αυτό που ενοχλεί είναι ότι ενώ με τα συμβατικά καύσιμα η παραγωγή συγκεντρώνεται σε ένα μέρος (το οποίο καταστρέφεται σχεδόν) και δεν αφορά όλους, με τις ανεμογεννήτριες η παραγωγή μοιράζεται, και όλοι σε λίγο θα έχουν στο οπτικό τους πεδίο μια γεννήτρια.

Ας μπούμε τώρα και σε μερικά τεχνικά χαρακτηριστικά, που ίσως βοηθήσουν την αντίληψή μας:

1. Ο θόρυβος στις ανεμογεννήτριες αποτελεί παρελθόν. Σχεδόν όλοι οι κατασκευαστές τον έχουν μειώσει και τα επίπεδα είναι σχεδόν ασήμαντα.

2. Στην Ελλάδα λόγω του τοπίου, τα αιολικά πάρκα αποτελούνται από μερικές δεκάδες το πολύ ανεμογεννήτριες και όχι από εκατοντάδες όπως σε μερικές (επίπεδες) χώρες του εξωτερικού.

3. Οι επιπτώσεις στα αποδημιτικά πουλιά είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας, ενώ υπάρχουν τεχνικοί τρόποι να ξεπεραστούν.

4. Η ισχύς των Α/Γ (ανεμογεννητριών) αυξάνεται κάθε χρόνο, το ίδιο και το ύψος τους, με αποτέλεσμα να απομακρύνονται (καθ ύψος) από τον ζωτικό μας χώρο. Επίσης, μειώνονται οι απαιτουμενες θέσεις για την ίδια ισχύ.

5. Οι Α/Γ είναι κατά 99% ανακυκλώσιμες. Στη λήξη της ζωής τους (20 χρόνια κατ έλαχιστο) θα ανακυκλωθούν και δεν θα πάνε στις χωματερές.

6. Η οπτική όχληση είναι από τις μικρότερες σχετικά με τα άλλα ανθρώπινα έργα, καθώς η περιστροφική τους κίνηση είναι αρμονική και "εύκολη" για το ανθρώπινο μάτι.

7. Μετά την κατασκευή τους, η επιβάρυνση στην χρήση της γης περιορίζεται σε μια πολύ μικρή ακτίνα γύρω από τη βάση τους. Καλλιέργειες, δάση, ζώα μπορούν να συνεχίσουν την ανάπτυξή τους χωρίς πρόβλημα.

Αν ξέρουμε τι θέλουμε και γιατί, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία αυτή και να λύσουμε το ενεργειακό μας πρόβλημα. Αυτό δεν σημαίνει να βάλουμε Α/Γ πάνω στην πυραμίδες της Γκίζας, ή πίσω από το θέατρο της Επιδαύρου, αλλά από τη στιγμή που είμαστε ζώα που καταναλλώνουν ενέργεια, να αποδεχτούμε ότι κάπου πρέπει να την παράγουμε. Και να δεχτούμε ότι δεν είναι υποχρεωτικό να παράγεται όλη σε περιορισμένες κατεστραμένες περιοχές, αλλά παντού, με μηδενικό περιβαλλοντικό στίγμα και μόνο "οπτική όχληση". Βεβαίως να υπάρχουν όρια και κανόνες, αλλά να λάμβάνουμε πάντα υπόψη την κοινή λογική.

Αυτά λέω εγώ!

"Το ποτάμι" του Σταύρου Θεοδωράκη. Τελικά μου αρέσει ή όχι;

Πηγές Κυρίως Το ποτάμι, λίγο protagon και οι δικές μου παρατηρήσεις.

Τους πρωταγωνιστές τους έβλεπα όποτε μπορούσα. Επειδή είχαν πάντα ενδιαφέροντα θέματα (πάντα σχεδόν επίκαιρα), καλή αισθητική και σε γενικές γραμμές κάλυπταν τις δικές μου απαιτήσεις επιχειρηματολογίας. Και αν συγκρίνουμε με τις υπόλοιπες εκπομπές της Ελληνικής τηλεόρασης, ίσως μια μόνο μπορεί να σταθεί και να ξεπεράσει ίσως σε εγκυρότητα (όχι όμως σε αισθητική) τη συγκεκριμένη. Πριν λίγο καιρό ήρθε στην Πόλη. Και τώρα γνωρίζοντας εκ των έσω, όντας ο ίδιος "πρωταγωνιστής" μπορούσα να κρίνω καλύτερα τη δουλειά του Σταύρου Θεοδωράκη. Αυτό που είδα ήταν σωστή και πάλι θεματολογία, καλή στο μεγαλύτερο μέρος επιχειρηματολογία, πολιτικώς ορθή αντιμετώπιση, και προσαρμογή στην αισθητική του, όλης της εκπομπής. Αυτό το τελευταίο, λίγο με ξένισε, αλλά από την άλλη είναι και αυτο που μου αρέσει στις εκπομπές του. Δηλαδή παρουσίασε την Πόλη, με ολίγον από κλισέ που επικρατούν στην Ελλάδα (επιλεκτικά) ορισμένα από τα οποία τα "σπάει" (αλλά πολύ σκηνοθετημένα), με ολίγον από νοσταλγία (πού πάντα βγάζει η Πόλη), με ωραία μουσική και σκηνοθετικά πλάνα. Τώρα όμως ξέρω ότι εμείς που ζούμε εδώ (ακόμα και αυτοί που ήταν στην εκπομπή, παρόλο που δεν τους γνωρίζω προσωπικά) ζούμε μια άλλη καθημερινότητα, η οποία είναι σύγχρονη, με άλλους ρυθμούς και στόχους. Παρόλα αυτά, η εκπομπή μου άρεσε, αν και κατάλαβα ότι κάπως έτσι θα αντιμετωπίζονται και τα υπόλοιπα θέματα.

Οι φίλοι συν-Πολίτες ήταν διχασμένοι ως προς την εκπομπή. Και ενώ θα περίμενα να τύχει γενικής αποδοχής, είδα επιφυλακτικότητα και αντίθεση. Ομολογουμένως δεν το περίμενα.

Μετά ήρθε η εκπομπή με το φαρμακονήσι. Δεν την έχω δει, αλλά έχω διαβάσει πολύ γι αυτή. Και αναρωτιέμαι αν όντως έγινε προσπάθεια να "απαλύνει" η κακή εικόνα της κρατικής μηχανής. Το βρίσκω αφελές να έγινε τέτοιο πράγμα τη στιγμή που ετοιμαζόταν να φτιάξει κόμα που θα αντιπολευόταν την κυβέρνηση. Αν όντως έκανε τέτοιο πράγμα πλήττει το κόμα του πριν ακόμα το φτιάξει, πλήττει την δημοσιογραφική του αντικειμενικότητα και γενικά, θα ήταν μαλακία, κακά τα ψέματα. Από την άλλη, η πολιτική είναι βρόμικο παιχνίδι. Αν παίξεις, κάπου θα πρέπει να λερωθείς... ίσως κρύβεται κάτι τέτοιο από πίσω. Δεν γνωρίζω. Θα περιμένω πάντως να δω τις εξελίξεις ως προς το λιμενικό και τα πορίσματα.

Και μπαίνω στο θέμα. Μετά από όλα αυτά, σκάει μύτη το ποτάμι! Πολύ απλά, πολύ λιτά και χωρίς τυμπανοκρουσίες και διαφημιστικά. Ένας άνθρωπος νέος (σχετικά), με μοντέρνα εμφάνιση (αλλά όχι εξεζητημένη), με ήδη φτιαγμένη την "επαφή" με τη βάση, με την αίσθηση ότι τον ξέρουμε και αφήνοντας στην άκρη το περιτύλιγμα, με απλές ιδέες και κοινή λογική. Στην αρχή ενθουσιάστηκα! Επιτέλους είπα. Κάποιος που θα μπορώ εύκολα να ταυτιστώ. Κάποιος που δεν είναι κοματόσκυλο. Και που το κάνει για το μεράκι του. Εύγε! Και θάρρος και καινοτομίες και ανανέωση. Τόσα χρόνια δεν έχω βρει κάποιον να με εκφράζει τόσο καλά, τον βρήκα επιτέλους (σκέφτηκα). Και οι συνεργασίες του ενδιαφέρουσες, και το παρουσιαστικό ενδιαφέρον, όλα καλά! Και επιπλέον, θα μπορώ να παρακολουθήσω την πολιτική πορεία ενός ανθρώπου από την αρχή, και να κρίνω καλύτερα. Όλοι οι υπόλοιποι έχουν ιστορία που δεν μπορώ να γνωρίζω. Με ετούτον εδώ τον μιντιά, θα μπρορώ και να παρακολουθώ, αλλά και να ανατρέχω όποτε θέλω. Η ιστορία πλέον καταγράφεται στο ίντερνετ.

Και μετά αρχίσαν τα παρατράγουδα. Φωνές και απόψεις από ανθρώπους που εκτιμώ (οπότε και τις λαμβάνω υπόψη μου) οι οποίοι τον έχουν παρακολουθήσει σαφώς περισσότερο από εμένα, και που έχουν περάσει και μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους παρακολουθώντας τα πολιτικά και οι οποίοι δεν τον εκτιμούν και πολύ. Και διάβασα και πολλές απόψεις που του ασκούσαν έντονη κριτική.  Και άρχισα να πονηρεύομαι. Και άρχισαν να σκάνε τα ερωτηματικά. Ο άνθρωπος σκέφτηκα είνα μανούλα στη σκηνοθεσία και την παρουσίασή του ιδίου ως "φίλου". Μήπως όλο είναι σκηνοθετημένο; Μετά σκέφτηκα, πώς αυτός ο πολιτικά ορθός τύπος σε όλη του την πορεία, θα αρχίσει να κονταροχτυπιέται με το κατεστημένο; Αυτός, που του αρέσει να είναι αρεστός θα μπορέσει να γίνει δυσάρεστος; Και μήπως θα αρχίσει με τόση μαεστρία να μου σερβίρει φύκια για μεταξωτές κορδέλες και θα νομίζω ότι έκανα την τύχη μου; Και μήπως τελικά τον υποστηρίζουν οι μεγάλοι για να πάρει ψήφους από το ΣΥΡΙΖΑ και να μην βγάλει (όπως φαίνεται) κυβέρνηση; Έτσι κι αλλιώς, στο MEGA δούλευε... Και στο κάτω κάτω μέσα σε τόσα χρόνια μήπως είναι ο πρώτος (μη) πολιτικός που έχει φρέσκιες και σωστές ιδέες; Τόσοι άλλοι υπήρξαν και υπάρχουν, γιατί εγώ να χαίρομαι με το Θεοδωράκη;

Ακόμα δεν έχω αποφασίσει. Όσες όμως φωνές και αν ακούω, κάτι μου κάνει ο τύπος. Θα ήθελα να τον δω στο κοινοβούλιο. Έτσι κι αλλιώς, δεν πάει να βγάλει κυβέρνηση. Έτσι κι αλλιώς, αν κάνει μαλακίες, τα μούτρα του θα φάει. Αργά ή γρήγορα, θα τον καταλάβουμε. Αν μη τι άλλο, έχει να αντιπαρατεθεί με το πιο διεστραμένο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Γιατί να μην του δώσω την ευκαιρία; Και αν όχι σε αυτό, σε ποιόν να την δώσω; Είμαι 36 χρονών και πάντα ψηφίζω σκόπιμα εξωκοινοβουλευτικά. Νομίζω μια φορά μόνο το έδωσα στον Τσίπρα, αλλά πολύ καιρό πριν, όταν πρωτοεμφανίστηκε (μου αρέσουν τα φρέσκα). Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια περίπτωση, αλλά ειλικρινά, δεν εμπιστεύομαι κανέναν ούτε εκει πλέον. Δεν έχω ακούσει μια σοβαρή και εφικτή πολιτική από εκεί, άσε που οι πολιτικοί που τον απαρτίζουν, δεν έχουν την ετίμησή μου, με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Θα περιμένω λοιπόν, από εμένα δεν έχει κανένας μεγάλος ή μικρός να χάσει, μόνο να κερδίσει (δεδομένου του ιστορικού μου). Θα σε παρακολουθώ "φίλε" Σταύρο, θα δω τι θα πεις, πόσο θα τα γυρίσεις στο δρόμο, με ποιούς θα συνεργαστείς και με ποιούς θα κοντραριστείς, και θα δούμε, αν στο τέλος θα με κερδίσεις ή όχι. Για την ώρα, καλή τύχη.

Όπως είπε και ο ....

 

 (Την εικόνα την πήρα από εδώ)

Τι έχει πιάσει όλο τον κόσμο και αναρτά γνωμικά και εξυπνάδες δήθεν διάσημων ή σοφών ή και ανωνύμων, δεν μπορώ να το καταλάβω. Οκ, μέχρι ενός σημείου έχει νόημα, κάπου το βλέπεις γραμμένο, κολάει σε κάποιο περιστατικό ίσως, προετοιμάζεις έναν λόγο, αλλά αυτή η υπερπροβολή και τα "like" και όλες οι υπερβολές, τι ρόλο έχουν (εκτός από το κέρδος των ιδιοκτητών);

Ναι, έχω μειώσει τους "φίλους" στο fb σχεδόν σε αριθμό πραγματικών φίλων, ναι έχω κλείσει όλες τις αγγελίες παιχνιδιών και τις προσκλήσεις για άσχετα, και το προφίλ μου είναι κλειστό κατά τα άλλα, αλλά πάντα υπάρχουν οι υποστηρικτές, πολλές φορές και από την οικογένεια ακόμα.

Παίδες, δεν σας κάνει αστείους το να "μοιράζεστε" την εξυπνάδα του τάδε ή του δείνα, ή πιο σοφούς να αναπαράγετε την δήθεν σοφία του τρίτου (που δεν ξέρετε αν είναι καν σωστή πρόταση ή αν την είπε αυτός που "υπογράφει"), απλά πιάνετε χώρο στους "τοίχους" μας και αυτός που το πρωτοέβαλε ίσως βγάλει και κανένα φράγκο. Φτάνει. Χρησιμοποιήστε τις εξυπνάδες αυτές (μερικές φορές είναι όντως έξυπνα) στην προσωπική σας ζωή επικοδομητικά. Μπορείτε, και χωρίς να μας τα πρήζετε.

Είναι μερικές μέρες που μόνο συνθήματα βλέπω παντού. Ήμαρτον. Και επιτέλους. Σταματήστε να "ποστάρετε" ασύστολα! Κάντε το αν έχετε κάτι να πείτε. Καλό ή κακό, έξυπνο ή όχι, αλλά δικό σας! Ή μοιραστείτε κάτι που θα θέλατε να μοιραστείτε, που αν με βλέπατε στο δρόμο θα μου λέγατε: " Ρε φίλε, ξέρεις τι είδα εχτές.... αυτό...". Δεν θα μου λέγατε ποτέ "Ρε φίλε, τι είπε ο Αινστάιν, ξέρεις; ..." Δεν ζητάω να μου αρέσουν εμένα, ζητάω να σας αρέσουν εσάς. Όχι απλά για αυτό το εθιστικό το χεράκι με τον αντίχειρα πάνω...