Ο άνθρωπος - παράσιτο

Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το θέσω, το πρωτοσυνέλαβα πριν μερικά χρόνια, κοιτώντας σχετικές φωτογραφίες, και από τότε μόνο επιβεβαιώνεται:

Η εξάπλωση του ανθρώπινου είδους στη φύση, είναι ολόιδια με αυτή των παρασίτων στους οργανισμούς, είτε μικροσκοπικά, είτε με γυμνό μάτι. Στην ουσία τι κάνει ο άνθρωπος; Χρησιμοποιεί τους διαθέσιμους πόρους γύρω του προκειμένου να επιβιώσει, να αυξήσει το μέσο όρο ζωής, και να αυξηθεί σε αριθμό. Στη διεργασία αυτή, καταναλλώνει ό,τι βρίσκεται γύρω του, επεκτείνει την περιοχή διαβίωσής του σε βάρος των άλλων οργανισμών, και στο τέλος κατακτά όλο το σχετικό χώρο μην αφήνοντας ζωτικό χώρο για κανένα άλλο είδος. Και αν το πάμε λίγο πιο πέρα, η περιοχή καθίσταται μη βιώσιμη (μη αυτάρκης) και σύντομα οι πόροι πρέπει να είναι εισαγώμενοι από άλλες υγειείς περιοχές.

Κοιτώντας το σκηνικό αυτό από μια μικρή απόσταση οι ομοιότητες με παρασιτικούς οργανισμούς είναι περισσότερες από τις διαφορές. Όποιος βρει ένα χάρτη από περιοχή, πριν και μετά την εγκατάσταση ανθρώπων θα το καταλάβει κατευθείαν.

Μετά από αυτό, μπαίνουν στο κόλπο οι φιλοσοφικές, θρησκευτικές και γενικά υπαρξιακές αναζητήσεις ως προς το αν θα πρέπει να περιοριστεί ο αριθμός των ανθρώπων παγκοσμίως, πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, πώς θα πρέπει να αυξάνεται ο αριθμός μας και η επέκτασή μας. Δεν έχω τη γνώση να τα απαντήσω αυτά, απλά σημειώνω τη φρίκη μου για αυτό που έχουμε "επιτύχει" μέχρι σήμερα, και καταθέτω με βεβαιώτητα την πεποίθησή μου ότι με τέτοιο ρυθμό και προοπτική, η καταστροφή θα έρθει με μαθηματική ακρίβεια, είτε ως αλλαγή θρησκευτική, πολιτική ή καθαρά δομική. Δεν μιλάω για καταστροφή του κόσμου αλλά της ανθρώπινης συνύπαρξης και κοινωνικής δομής, προς πιο "φυσική" κατεύθυνση. Και το αναφέρω ώς καταστροφή, επειδή πιστεύω ότι δεν θα γίνει ομαλά, αλλά σε μορφή επανάστασης ή πολέμων με αντίστοιχο τίμημα.