Ζώντας στην Τουρκία τα τελευταία χρόνια, έπρεπε αναγκαστικά να αποσπαστώ από την μονοδιάστατη ενημέρωση της τηλεόρασης (πράγμα καλό) και να αρχίσω να ψάχνω διαφορετικές πηγές ενημέρωσης. Δυστυχώς μαζί με την τηλεόραση, βγαίνοντας από την Ελλάδα έχασα και τις εφημερίδες, όχι τόσο τις καθημερινές (νομίζω η πληροφορία τρέχει πιο γρήγορα πλέον έτσι κι αλλιώς) αλλά τις Κυριακάτικες.
Η ενημέρωση που ψάχνω, είναι γενικά λίγο από όλα, λίγο πολιτική, λίγο αθλητισμός, (οκ, αρκετά περισσότερο αθλητισμός), λίγο πολιτιστικά και ό,τι άλλο ενδιαφέρον βρω. Προς μεγάλη μου χαρά, στο ίντερνετ βρίσκονται όλα σε πληθώρα! Πρώτα από όλα βέβαια έβαλα ραδιόφωνο, αλλά πολύ σύντομα ακολούθησαν οι ενημερωτικές ιστοσελίδες και τα μπλογκ. Το κινητό έγινε πολύτιμο εργαλείο για πολλά πράγματα (όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, είναι προέκταση όχι του χεριού, αλλά της καθημερινότητάς μας), και ένα από αυτά η ενημέρωση. Έχεις λίγο χρόνο στη στάση, κοιτάς τα αθλητικά, μέσα στο λεωφορείο δεν το συζητώ, προλαβαίνω όλη την επικαιρότητα σε Ελλάδα και Τουρκία! Αλλά τώρα μου έρχονται και τα μηνυματάκια ακόμα πιο εύκολα! Reuters και BBC όταν γίνει κάτι σημαντικό, μπιπ και φτάσαμε!
Μέχρι ένα σημείο, όλα πήγαιναν ρολόι! Η Τουρκία, χώρα λογοκριτική και υποκριτική σε πολλά έθεσε τον εαυτό της τελείως αναξιόπιστο για ειδήσεις. Η Ελλάδα, σαφώς πιο ελεύθερη στον τομέα αυτό, δίνει περισσότερο βήμα για τους ομιλούντες. Παρόλα αυτά, άρχισε να υπάρχει και ένα νέο είδος ενημέρωσης. Το facebook και τα blogs. Και εκεί που κάθεσαι και διαβάζεις τα νέα ή χαζεύεις το καινούριο κούρεμα των φίλων σου και τι έφαγαν εχτές, νά σου το ΣΟΚ αυτό και το ΔΕΙΤΕ εκείνο και μέσα "ειδήσεις" από blogs που απλά προσπαθούν να κερδίσουν "κλικ". Το πρόβλημα δεν είναι ότι υπάχουν ή ότι λένε ψέματα, ή ανακρίβειες, το πρόβλημα είναι ότι πολλής κόσμος τους ακολουθεί και σιγοντάρει. Και εκεί τρελαίνομαι! Ρε παιδιά, λίγο κοινή λογική να πάρει. Δεν σας ζητάω να κάνεται επιστημονική έρευνα, ούτε εγώ είμαι τέτοιος επιστήμονας, αλλά λίγο να δουλεύει το μηχανάκι πριν γράψουμε, κοινοποιήσουμε σχολιάσουμε κλπ;;
Τελικά κατέληξα σε δύο συμπεράσματα. Το ένα είναι ότι ο τρόπος λειτουργίας του ίντερνετ, η ευκολία και η "τεμπελιά" που επιτρέπει σε όλους, είναι που κάνει την λογική του "δεν βαριέσαι" ή του "ε, και" ή του "κι αν είναι αλήθεια;" να ανακυκλώνει και να μεγαλώνει τον όγκο αυτών των "ειδήσεων". Και τελικά το fb δίνει σε έναν βαθμό την ελευθερία να μην τα βλέπω εγώ αυτά τα εκτρώματα, αλλά τελικά με κάποιον τρόπο δεν μπορώ να τα αποφύγω. Εχτές σε μια τέτοια αντιπαράθεση, ο φίλος που "τσακωνόμασταν" μου είπε ότι "όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά". Ε, λοιπόν αυτό δεν το πιστεύω πλέον. Είναι τόσο πολλά και τόσο σκοπευμένα τα ψέματα πλέον, που είμαι βέβαιος ότι σε πολύ λίγες περιπτώσεις πλέον υπάρχει φωτιά. Το δεύτερο συμπέρασμα που έχω καταλήξει, είναι ότι ναι μεν είμαστε στην εποχή που όλα αυτά συμβαίνουν, αλλά από την άλλη πλευρά, όλα είναι νέα, και το ίντερνετ έχει δείξει ότι αργά ή γρήγορα προσαρμόζεται και κατατρώει τέτοιου είδους καρκινώματα. Όμως έιμαι σίγουρος ότι η αντίδρασή μας έιναι μέρος αυτής της αυτοίασης.
Άσχετά με όλα αυτά όμως και τις ιστορίες τρέλας που μας πουλάνε για ειδήσεις, τελευταία έχω αρχίσει να εκνευρίζομαι και με τα κανονικά ειδησεογραφικά ή "ειδησεογραγικά" site και blogs. Και αυτό επειδή τα κείμενα που παρουσιάζονται, καταλήγουν αντί να δείχνουν το δρόμο στους υπόλοιπους να διορθωθούν, να αντιγράφουν τα "κλίκ-ο-θηρικά" sites στις μεθόδους, αλλά και γράφονται σε γλώσσα απαράδεκτη. Δεν χρειάζεται να είσαι δημοσιογράφος για να γράψεις ένα άρθρο. Θα βάλεις έναν κατατοπιστικό τίτλο, θα γράψεις το κείμενο που θα περιγράφει τι θέλεις να πεις, θα καταλήξεις κάπου και αφού κάνεις έλεγχο γραμματικής και συντακτικού στο κείμενό σου, θα προσθέσεις τις πηγές σου και έφυγε. Τόσο απλά. Αντίθετα, τι έχουμε: Τίτλο που δεν περιγράφει την είδηση, αλλά προκαλεί το κλικ για να τη διαβάσουμε. Κείμενο που δεν είναι ούτε συντακτικά, ούτε γραμματικά σωστό και πηγές (αν υπάρχουν) που ουσιαστικά δεν είναι πηγές αλλά άλλο site που ούτε αυτό τις αναφέρει. Και έτσι μια μπούρδα γίνεται πηγή.Εκτός από τα γνωστά ειδησεογραφικά πρακτορεία, που είναι από μόνα τους πηγή, οι υπόλοιποι γράφουν ό,τι να 'ναι.
Το ενθαρυντικό σε όλη αυτή την ιστορία, είναι ότι τα περισσότερα site πλέον, δίνουν τη δυνατότητα σχολιασμού. Εαν λοιπόν αρχίσουμε να αντιδρούμε στη μεθοδολογία αυτή, αντί να τσακωνόμαστε ρατσιστές με αντιρατσιστές και χρυσαυγίτες με κομουνιστές κάτω από κάθε ανάρτηση (πραγματικά ρε παιδιά, πώς το κάνετε αυτό; Κάτω από κάθε ανάρτηση, κάπως θα ξεκινήσει ένας καυγάς! Αθάνατο Ελληνικό πνεύμα...) αρχίσουμε να σχολιάζουμε το ίδιο το άρθρο, ζητώντας τα αυτονόητα, κάποτε, θα αρχίσουν να επιστρέφουν οι δημοσιογράφοι στη δημοσιογραφία.
Η ενημέρωση που ψάχνω, είναι γενικά λίγο από όλα, λίγο πολιτική, λίγο αθλητισμός, (οκ, αρκετά περισσότερο αθλητισμός), λίγο πολιτιστικά και ό,τι άλλο ενδιαφέρον βρω. Προς μεγάλη μου χαρά, στο ίντερνετ βρίσκονται όλα σε πληθώρα! Πρώτα από όλα βέβαια έβαλα ραδιόφωνο, αλλά πολύ σύντομα ακολούθησαν οι ενημερωτικές ιστοσελίδες και τα μπλογκ. Το κινητό έγινε πολύτιμο εργαλείο για πολλά πράγματα (όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, είναι προέκταση όχι του χεριού, αλλά της καθημερινότητάς μας), και ένα από αυτά η ενημέρωση. Έχεις λίγο χρόνο στη στάση, κοιτάς τα αθλητικά, μέσα στο λεωφορείο δεν το συζητώ, προλαβαίνω όλη την επικαιρότητα σε Ελλάδα και Τουρκία! Αλλά τώρα μου έρχονται και τα μηνυματάκια ακόμα πιο εύκολα! Reuters και BBC όταν γίνει κάτι σημαντικό, μπιπ και φτάσαμε!
Μέχρι ένα σημείο, όλα πήγαιναν ρολόι! Η Τουρκία, χώρα λογοκριτική και υποκριτική σε πολλά έθεσε τον εαυτό της τελείως αναξιόπιστο για ειδήσεις. Η Ελλάδα, σαφώς πιο ελεύθερη στον τομέα αυτό, δίνει περισσότερο βήμα για τους ομιλούντες. Παρόλα αυτά, άρχισε να υπάρχει και ένα νέο είδος ενημέρωσης. Το facebook και τα blogs. Και εκεί που κάθεσαι και διαβάζεις τα νέα ή χαζεύεις το καινούριο κούρεμα των φίλων σου και τι έφαγαν εχτές, νά σου το ΣΟΚ αυτό και το ΔΕΙΤΕ εκείνο και μέσα "ειδήσεις" από blogs που απλά προσπαθούν να κερδίσουν "κλικ". Το πρόβλημα δεν είναι ότι υπάχουν ή ότι λένε ψέματα, ή ανακρίβειες, το πρόβλημα είναι ότι πολλής κόσμος τους ακολουθεί και σιγοντάρει. Και εκεί τρελαίνομαι! Ρε παιδιά, λίγο κοινή λογική να πάρει. Δεν σας ζητάω να κάνεται επιστημονική έρευνα, ούτε εγώ είμαι τέτοιος επιστήμονας, αλλά λίγο να δουλεύει το μηχανάκι πριν γράψουμε, κοινοποιήσουμε σχολιάσουμε κλπ;;
Τελικά κατέληξα σε δύο συμπεράσματα. Το ένα είναι ότι ο τρόπος λειτουργίας του ίντερνετ, η ευκολία και η "τεμπελιά" που επιτρέπει σε όλους, είναι που κάνει την λογική του "δεν βαριέσαι" ή του "ε, και" ή του "κι αν είναι αλήθεια;" να ανακυκλώνει και να μεγαλώνει τον όγκο αυτών των "ειδήσεων". Και τελικά το fb δίνει σε έναν βαθμό την ελευθερία να μην τα βλέπω εγώ αυτά τα εκτρώματα, αλλά τελικά με κάποιον τρόπο δεν μπορώ να τα αποφύγω. Εχτές σε μια τέτοια αντιπαράθεση, ο φίλος που "τσακωνόμασταν" μου είπε ότι "όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά". Ε, λοιπόν αυτό δεν το πιστεύω πλέον. Είναι τόσο πολλά και τόσο σκοπευμένα τα ψέματα πλέον, που είμαι βέβαιος ότι σε πολύ λίγες περιπτώσεις πλέον υπάρχει φωτιά. Το δεύτερο συμπέρασμα που έχω καταλήξει, είναι ότι ναι μεν είμαστε στην εποχή που όλα αυτά συμβαίνουν, αλλά από την άλλη πλευρά, όλα είναι νέα, και το ίντερνετ έχει δείξει ότι αργά ή γρήγορα προσαρμόζεται και κατατρώει τέτοιου είδους καρκινώματα. Όμως έιμαι σίγουρος ότι η αντίδρασή μας έιναι μέρος αυτής της αυτοίασης.
Άσχετά με όλα αυτά όμως και τις ιστορίες τρέλας που μας πουλάνε για ειδήσεις, τελευταία έχω αρχίσει να εκνευρίζομαι και με τα κανονικά ειδησεογραφικά ή "ειδησεογραγικά" site και blogs. Και αυτό επειδή τα κείμενα που παρουσιάζονται, καταλήγουν αντί να δείχνουν το δρόμο στους υπόλοιπους να διορθωθούν, να αντιγράφουν τα "κλίκ-ο-θηρικά" sites στις μεθόδους, αλλά και γράφονται σε γλώσσα απαράδεκτη. Δεν χρειάζεται να είσαι δημοσιογράφος για να γράψεις ένα άρθρο. Θα βάλεις έναν κατατοπιστικό τίτλο, θα γράψεις το κείμενο που θα περιγράφει τι θέλεις να πεις, θα καταλήξεις κάπου και αφού κάνεις έλεγχο γραμματικής και συντακτικού στο κείμενό σου, θα προσθέσεις τις πηγές σου και έφυγε. Τόσο απλά. Αντίθετα, τι έχουμε: Τίτλο που δεν περιγράφει την είδηση, αλλά προκαλεί το κλικ για να τη διαβάσουμε. Κείμενο που δεν είναι ούτε συντακτικά, ούτε γραμματικά σωστό και πηγές (αν υπάρχουν) που ουσιαστικά δεν είναι πηγές αλλά άλλο site που ούτε αυτό τις αναφέρει. Και έτσι μια μπούρδα γίνεται πηγή.Εκτός από τα γνωστά ειδησεογραφικά πρακτορεία, που είναι από μόνα τους πηγή, οι υπόλοιποι γράφουν ό,τι να 'ναι.
Το ενθαρυντικό σε όλη αυτή την ιστορία, είναι ότι τα περισσότερα site πλέον, δίνουν τη δυνατότητα σχολιασμού. Εαν λοιπόν αρχίσουμε να αντιδρούμε στη μεθοδολογία αυτή, αντί να τσακωνόμαστε ρατσιστές με αντιρατσιστές και χρυσαυγίτες με κομουνιστές κάτω από κάθε ανάρτηση (πραγματικά ρε παιδιά, πώς το κάνετε αυτό; Κάτω από κάθε ανάρτηση, κάπως θα ξεκινήσει ένας καυγάς! Αθάνατο Ελληνικό πνεύμα...) αρχίσουμε να σχολιάζουμε το ίδιο το άρθρο, ζητώντας τα αυτονόητα, κάποτε, θα αρχίσουν να επιστρέφουν οι δημοσιογράφοι στη δημοσιογραφία.
No comments:
Post a Comment