25η Μαρτίου σήμερα, παρακολουθώντας τους εορτασμούς και τις ομιλίες και ζώντας πλέον στην Κωνσταντινούπολη, δεν μπορώ να μην θυμηθώ ένα από τα βιβλία που επηρέασε πάρα πολύ τη σκέψη μου για όλα τα πολιτικά πράγματα. Θεωρώ ότι θα πρέπει να το διαβάσουν όλοι οι Έλληνες με ανοιχτό μυαλό και την ίδια αγάπη για τη χώρα μας, αλλά με κριτική και συνδυαστική σκέψη.
Έχει αποτελέσει τη σπίθα για υπέροχες συζητήσεις, καθώς και την αιτία για πολύ αυστηρή κριτική σε πολιτικούς και πολίτες της γενιάς μου, καθώς και σκληρής αυτοκριτικής. Ευχαριστώ μαμά.
Μερικές περισσότερες πληροφορίες, εδώ .
Μια τυχαία αναφορά στο κείμενο του βιβλίου, για να καταλάβετε πως περιγράφει τα πράγματα:
"Το 1827 η Ελληνική Επανάσταση βρίσκεται στον έκτο χρόνο της, και πνέει τα λοίσθια. Εστίες αντιστάσεως κατά των Τούρκων υπάρχουν τώρα μόνο στο Ναύπλιο, τη Μάνη και τα νησιά του Σαρωνικού, πουθενά αλλού. Ο Ιμπραήμ έχει εισβάλει ήδη για δεύτερη φορά στην Πελοπόννησο, και η εντολή που έχει είναι να μεταφέρει στην Αφρική όσους Έλληνες καταφέρουν και γλιτώσουν απ’ τη σφαγή που βρίσκεται εν εξελίξει. Μέσα σ’ αυτό το χαμό, η κυβέρνηση υποχρεώνεται να μεταφέρει την έδρα της απ’ το Ναύπλιο στον Πόρο, όχι γιατί κινδυνεύει άμεσα απ’ τους Τούρκους αλλά διότι κινδυνεύει αμεσότατα απ’ τους Έλληνες: Στο Ναύπλιο ο εμφύλιος πόλεμος έχει εντοπιστεί στα δυο φρούρια της πόλης. Ο Γρίβας, φρούραρχος του Παλαμηδίου, βομβαρδίζει ανηλεώς με τα κανόνια του την Ακροναυπλία υπό τον Φωτομάρα – και τανάπαλιν. Και ο Ιμπραήμ έχει αρχίσει ήδη τη σφαγή. Και ετοιμάζεται να μας κάνει Αφρικανούς. Πολύ το αξίζαμε, από τότε."
No comments:
Post a Comment